Ah aþkým kaybettim seni
Geç bulup çabuk kaybettim
Ah aþkým yýktý sensizlik beni
Yokluðun hasretin var ya!
Yedi bitirdi beni.

Ýnandým inanmadým arasýnda...
Kalakaldým.
Yedi bitirdi,sensiz günler...
Sensiz geceler,harap etti beni.
Ama bana bir yadigar býrakmýþtýn ya!

Ýþte,kah ona da...
Çok mu çok gücendim.
Kah çok sevdim aslýnda.
Neden mi gücendim?
Çünkü ben.

Çünkü ben.
Her þeyi belki...
Bilmem ki?*
Yani neyse!1
Tövbe tövbe!

Yani anlatmak istediðim þu...
Ben senin ardýna...
Hiç kalmak istemezdim
Bunu asla dilemezdim.
Bir kürek topraðýný dilerdim.

Senden önce ölüp.
Olmadý iþte.
Sýramý kaptýn.
Of ölüm sana yakýþmadý!
Benden önce olunca.

Yine günaha giriyorum iþte...
Tövbe,bin kere tövbe!
Ya içimden geleni söylüyorum iþte...
Dualarýmý kabul ederdi hep Rab.
Bu kez kabul olunmadý,iþte.


Mümkün mertebe,þaþýrdým kaldým
Kahretti yokluðun beni.
Kabullenemedim.
Ne oldu etti...
Kabullenemedim iþte.

Bir de görmedim ya!
Soðuk yüzünü de olsa?
Ondan.
Ýnanamadým,inanmadým öldüðüne.
Ama en sonunda inandým.

Yoksun iþte.
Ve hiç kimse,sen deðil gerçekten!
Sen bir tanemdin!
Sen rüyamdýn.
Sen görmeden dahi...

Ýçimde hissedip...
Sevdiðim.
Tek sevdiðimdin.
Yoksun iþte.
Kýrmýzý karanfiller ruhuna...

Gül suyu kokulu dualar ile...
Ne yaparým sensiz aþkým?
Seni çok ama çok...
Seviyorum.
Bir yadigar býraktýn bana.

Binlece teþekkürler ruhuna...
O,tek teselli bana!
Of aþkým of!
Ne zaman derim?
Sana merhaba!

Ne zaman duyarým?
Ocaným sesini...
Rab bir malum etse bana!
Hayat sürüyor iþte...
Düzen ayný.

Kim kime dum duma!

13.04.2008.Ýzmir.
Müfide Decdeli.