Biz aslýnda hayallerimiz için terk ettik dünün bize býraktýðý o parklarý. Yaþamak istediklerimizi asýp bahçelerimizde uzanan iplere, baþýmýzdan geçenleri anlatmak için… Masallar dinledik, sonu acýyla bitse de açýktý kalbimiz. Yaþanan her þeyin altýna attýðýmýz imzalarýmýz gibi, gençtik. Genç ve ateþli... Bu yüzden zorlandý yüreklerimiz kabullenmekte, bir zaman sonra her þeyin bitebileceðini…

Kalabalýk yalnýzlýklar taþýdýk; Bireysel piþmanlýklar… Güldüðümüz kadar yoktu hiç bir komedi, aðladýðýmýz kadar deðildi trajediler. Biz çoðul acýlarýmýzla geldik mekanlara, yeni düþler kurduk, baþkalarýna ait hayaller… Resmettik ve gittik bir zaman sonra, unutulmaya mahkum bir baþka resim karesinde, bir baþka mekana...

Büyük hasretler çektik ve hasret býraktýk terk ettiðimiz evlerimizde gözü yaþlý sevdiklerimizi. Yollara düþtüðümüzde -deðildi!- hiçbir þey kolay deðildi! Valiz büyüklüðündeydi yer yüzündeki yerimiz ve biz ne sýðarsa bir valize o kadar umut taþýyabildik. Her þehirde umutlarýmýz kadar kalabildik ancak, ne yazýk, mekanlar kadar geniþ deðildi yüreklerimiz…

Trajediden daha acý olan, biz terk ettiðimiz parklarda oynayanlar tarafýndan asýldýk çok zaman! “Size kolaydan daha kolay ne var!” Aslýnda biz, vurulduk ayný bahçe içinde kimse duymadan! Sýrtýmýzdan býçaklandýk, yaralandýk, içimize kanadýk ve! Hep ait olduðumuz yere! Göz yaþlarýmýzdan yaptýðýnýz o kumdan kalelerde yaþamaya mahkum býrakýldýk, sýrf bizden önce bu parklarda oynayanlar öyle istedi diye!..

Ben yollarý sevdim, önemli deðildi nerden geçtiði. Kapalý yerde kalma korkusu gibi, sokaklara kurdum evimi, geliþigüzel mekanlara. Çünkü mekanlar sahiplenmezdi, evlerse zorunlu bir köle gibi hep ayný sese çaðýrýrdý seni...

"Gel" dedim, benimle yollarda geçsin koca bir hayat! Daraltýlmýþ zamanlara sýðmýyorum baðýþla, geçmiþ acýlarýyla tutuþturulmuþ mekanlara… Asi gömleðimi geçirip üstüme, ben seni korurum sevgili, korkma!
Ne yazýk benim kadar cesur deðildi hiç bir seven… Özlemek kadar sýnýrlý, daracýk alanlarda seviþmelere mahkum koca bir aþk!
Ben giderim öyleyse, sen kal…
Benim meskenim yollardýr; Terk edilmiþ mekanlar...