ÝSYAN YOK AÞKIM….

HER ÞEY ÝÇÝN TEÞEKÜRLER SANA…

Teþekkürler sana, en büyük en sonsuz ulaþýlmayacak büyüklükte teþekkürler sana. Sensiz kalmak ve sensizlik bana beni öðretti, her vurulan tokatlarda sabrý öðretti. Garibandýr denildiði oldu, ama ben sana verdiðim sözlerin karþýsýnda gariban kaldým, gerçekte gariban kalmadým. Her seferinde ezdiklerini sandýlar, 55 kiloluk bu bedeni. Ama ben sana verdiðim sözü tuttum aslýnda asla ezilmedim. En çok isyan ettiðim anlarda sövmek geldiði anlar oldu, sövemedim sana verdiðim sözler geldi aklýma, kýsa sürede beraberce silmiþtik bu dildeki tüm kötü sözleri. Sana söz vermiþtim, her söylediðim kötü söz sana gider olacaktý. Ýþte o yüzden sövmedim küfretmedim kimseye, sana gider diye.

Bu ne büyük ceza bana aþkým, mademki gidecektin beni býrakýp neden bu zulüm. Her isyanýmda hayalin karþýmda, her yüzüme çarpýlan kapýnýn ardýnda yine sen varsýn. Sus dercesine parmaðýn dudaklarýnda, gülümseyen dudaklarýn ve yasaklý gözlerin gözlerimin önünde her defasýnda. Ha, gözyaþý da yok, söz verdiðim gibi sana. Sadece içimden aðlamak var birde yalnýz kaldýðým zaman þarkýlara, türkülere aðlamak var. O da bir tek þarký ikimizin olan. Her dinlememde Tekkeköy tren yolu, her seferinde çýrpýnarak çýktýðýmýz o delikli kayalar, saatlerce hayata yukarýdan baktýðýmýz o tepeler var gözümün önünde. Sen acem kýzýydýn, bense seni seven yürekli âþýk. Ayrýlýk çanlarý çalýnca ilk ben aðlardým, “buda ayrýlýk mý, ölümün yanýnda “ derdin, öleceðini bile bile,önce yaþlarý öperdin yalarcasýna sonrada kalan nemi silerdin ellerinle. Pes etmek yok derdin, madem sen dedin neden pes ettin, bak bana pes ettim mi, her þeye raðmen yaþýyorum.

Mezarlýktan kopardýðým papatyalarla fal bakardýk seninle, çýkmadýðý zaman ben kýzardým, sense gülerdin. Bir gün seninle maðaranýn tepesinde oturmuþtuk, kral ve kraliçenin yerine. Papatyanýn yapraklarýndan bir tane kopartýp atardýk aþaðýya, o yaprak yere döne döne düþerken peþinden bakýnýrdýk gözden kaybolana kadar, yenisini öyle koparýrdýk. Papatyanýn yapraklarý saatler sonra biterdi ama fal yine çýkmazdý. Kýzdýðýmý anlayýnca baþýný omzuma dayardýn, uzaktaki bir salkým söðüdü gösterirdin;”üzülme ya ne papatyalar biter nede hayaller, bak söðüde ne kadar güçlü, yapraklarý dökülse de kökü saðlam, hem biz kopardýk papatyanýn yapraklarýný, o yine açar seneye, yeni âþýklar fal bakar, sen söðüde bak ve güçlü ol.”derdin bana.

Sözümü tuttum ben çok güçlüyüm. Her seferinde kopan hayallerimin peþinden kýzmadým, küfretmedim, yeni yapraklar yeþerdi kopartýlan yerinden. Artýk yapraklar açar oldu kopartýlmadan, o kadar güçlü oldum ki sana verdiðim sözler için, kabuklarýmý kemirmeye baþladýlar, aðaçkakan gibi yinede güçlü oldum hemen kapadým gövdemdeki yaralarýmý özüme inmesin diye.

Hayallerim kaðýt gibi buruþturuldu yýlmadým, her defasýnda yenisi geldi peþine yýkýlmadým. Sen vardýn her anýmda her hayalimde. Ýnsanlara hor bakmadým sadece anlýk öfkelerim oldu senin dediðin gibi. Ýnsanlýðý kalmamýþ kiþiler insanlýðýmla oynadýlar, ama yýlmadým ben insan olarak kaldým sana verdiðim sözdeki gibi. Kaybeden onlar oldu her defasýnda, sen kýzsan da ben onlara beþ kuruþluk deðer verirdim, ama onlarýn deðeri bana yaþattýklarý karþýsýnda üç kuruþa düþtü. Çok teþekkürler aþkým sana kimse bilmese de sen bana ben olmayý öðrettin. Her beþ kuruþluk kiþide iki kuruþ kardayým. Sen kýzsan da bu beþ kuruþluk insanlar bitmez artan iki kuruþa da yeni insanlarý satýn alýrým. Teþekkürler sana, ruhun þad olsun,topraðýn bol olsun, mekanýn cennet….