Miladý dolmuþ kelimelerin..

Kendimi bitirdim önce, celladý oldum senli seferlerin.

Ne kadar yol varsa bu þehirde, ateþe verdim her birini.
Bütün geliþlerin katiliyim anlayacaðýn,
Tüm bekleyenlerin faili!

Kanadý hançerlenmiþ, ömrü bilenmiþ zamanlarýn
...ve içinde hasret geçen tüm anlarýn sahibi...

Ýstilasý fiili ömrünün firari öyküsüydüm.
Gülüþünü çaldýlar önce, sonra gözlerini!

Hiç bir "olur"u yoktu gelmez vakitlerin..
Elleri kan, yüreði bileyli..
Anladým nicedir çocuk;
Bazi aþklarýn bedeli ön ödemeli!..

Hiç sevmedim, sevemedim dönüþlere gebe geliþleri.
Hiç bir rengi, hiç bir tadý, hiç bir adý olmayan,
Bitmesi olasý, içi dýþý kahrolasý gidiþleri...

Oysa sen..

Bir yaný tutsak,

Bir yaný firari...

Hangi yanýný sevmeli ki?

Hangi mevsimde sevmeli seni?

Belki de ertelemeli...
Hani o dar vakitli zamanlarda bir aþka dokunmak,
bir yarayý can evinde bulmak hani..
Ve yok saymak için herþeyi,
Ertelenen içi dýþý boþ, gövdesi kan gitmeler gibi;
Belki de rengini kara tutmalý sevdanýn, hala kýnýndayken hançeri..

Diyorum ya bitanem;
Boþver..

Bakma bana sen!
Yüreðinin mahzeninde yangýndan ilk kurtarýlacaklarýna niyet iç yine...

Ben göçebe,

Ben zalim,

Ben bildiðin...

Geleceksen yine de,
Ucunu yak dönüþlerin.
Gelirsen;
Býrakamam belki...