Günlerce
Özlemin susuzluðunda
Umudun izlerini hýfzederken

Senden
Arta kalan olmasaydý
Þimdi kim inanýrdý

Dirliðimi
Güneþin haþmetinden
Korurken

Ýçime serinliðe
Gark eden esintiyi
Ne güzel müjdelerdin.

Çare adýna
Ne varsa sen sabýrla
Þükrederek benliðimde ki
Hiddetimi yenerdin.

Yeter artýk
Diyeceðim an
Sen papaklarýnla
Dudaklarýmý okþardýn sus diye

Her zaman
Þu gerçeði iþlerdin
Satýrlarýnda, gönlünü sakýn
Hiddetin ellerine teslim etme.

Sinende
Barýndýracaðýn kin
Çekirge misali en bereketli
Fikri baþaklarýnýn baþlarýný yok eder.

Kalan
Saptan asla
Bir unu, bulguru
Elde edemezsin.

Sen gönlünde
Çiçeklerin açmasýný
Ve solmamasýný istiyorsan

O vakit sinende
Asla þiddet ve hiddete
Bir kapý aralamayacaksýn.

Biliyorsun ki
Yaðmur her zaman
Canlar için bir berekettir.

Lakin bazen
Afete dönüþtürmek
Senin elinde olan tercihtir.

Afetlerde
Ne kadarda cana mal olsa
Nedamet için
Yine bir tercih deðildir.

Hareket ve kuvvetin
Sebebi zikredilmelidir derdin.

Senden
Kalan mektuplarý
Okuyunca içim içime sýðmýyor

Hissiyatým
Sanki coþuyor
Hicran her yanýmý kuþatýyor.

Ah
Tamburi cemil efendi
Hacý arif efendi hislerini
Ne kadar güzel dile getirmiþler

Sazlarýn
Dillerinde, gönülleri
Fetheden naðmelerinde.

Ellerimde kokladýðým
Senden kalan mektuplar olmasaydý
Kim inanýrdý kalbime iþlediðin güzelliklere.