Korku benim kardeþim.. Koyun koyuna yatýyoruz her gece..

Neden sonra kapý açýlýyor, acýmasýz yalnýzlýk giriyor içeriye. Ellerini saçlarýmýzda
gezdiriyor, bize o hiç sevmediðimiz masallarý anlatýrken. Nahoþ bir tebessüm yayýlýyor yüzümüze. Gözümüzü kapatýrken geceye karanlýk bir siluet oluyor son gördüðümüz..

Ýçimize cýlýz bir ateþin o son titremesini salan türden bir karanlýk. Bacaklarýmýzý kasýklarýmýza çekip sonunun neye varacaðýný bildiðimiz bir uçurumdan aþaðý býrakýyoruz kendimizi.

>> Düþerken yýkýlan minareler görüyoruz...


Ahþap bir evin kapýsýný aralýyoruz sonra. Yakasý oya islemeli havluya yanaklarýný silerken baðýrýyor adam;

>> "Kapatýn o lanet çenenizi!"


Bir sokak lambasýnýn altýnda soluk alýp veriþimizi dinliyoruz bir müddet. Rezil bir hayatýn tul perdeli penceresinden el sallýyor bize bir kadýn. Gülümsüyor kardeþim;

>> "Üzgünüm Madam! Tanrý bizde de yok.."



Bir tren garýnda saatlerimizi kuruyoruz 9:30`a. Bir nehir geçiyor raylarýn arasýndan.. Soyunuyorum. Sonra bir suç treni yanaþýyor gara. Avazý çýktýðý kadar baðýrýyor görevli;

>> "Baðla uçkurunu masumiyet! Bin trene hadi.. Doðru mezara!"


Siyaha yakýn mat bir doygunlukta ellerim. Büyük insanlar, bize bakýyorlar. Bakýyorum, bir gözü avuç içim kadar. Ellerimi uzatýyorum, bir þey var önümde; saydam bir duvar.. Kardeþimi arýyorum, bir kusun gözünden bakýyor bana. Nihayet dile geliyor gözü avuç içim, avuç içi baþým kadar olan adam;

>> "Haklýsýnýz pir`im! Yasam da ölüme kadar.."


Kulaðýmýzý parçalayan bir çýðlýkla afallýyoruz. Her þeyi kýrýp dokuyoruz; ahizeleri kaldýrýyor, televizyonlarý vuruyor, radyolarý iþgal ediyoruz, susmuyor! Kalp atýþlarýmýzýn kronometresi çatlýyor bir anda. Tepede nurdan bir sabýr, zamandan örülmüþ yeleðini rüzgara sürerek bize doðru geliyor..

Ve bir çýðlýk daha! Aðlýyor kardeþim. Yetiþemeyeceðini anlýyor, haykýrýyor sabýr ;

>> "Yorumlayýn çocuklar.. Daha yolunuz var!"



Birden patlýyor her þey. Korkunç bir ýþýk hüzmesi gözlerimizden damarlarýmýza, oradan beynimize doluþuyor. Ellerimi acýyorum. Biri boþluða, biri sert bir cisme çarpýyor. Cismin olduðu yere asýyorum bakýþlarýmý.. Umut, gözlerinde yaþlar, bana bakýyor ;

>> "Tamam caným, geçti hepsi! Ben yanýndayým artýk bak.. Hadi uyan!"



Düþmüþ, kaçmýþ, yýkanmýþ, aðlamýþ, saklanmýþ, bir çýðlýk ve bir patlamanýn orta yerinde kalmýþ kadar ýslak bedenim. Kapý gýcýrtýsýna doðrultuyorum basýmý; Elinde ucuz aþklar, bayat acýlar, boynu vuruk yarýnlarla hayat, kahvaltýmý getiriyor...



Saatime bakýyorum gözlerimi ovuþtururken ; 9:30`u beþ geçiyor..