Gecelerin o büyülü gücü, bitmez sanýlan fýrtýnalarý dindirmiþti. Þimdi deniz ve gece, misafirlerini selamlýyor, pencereden içeriyi gözetleyen yýldýzlar, yaþamýna renk katýyordu.

Yüreðindeki sevinci arkadaþýyla paylaþabilmek için can atýyor, uzun zaman sonra ilk kez birkaç satýr bir þeyler yazabilmenin coþkusuyla, içi içine sýðmýyordu.

Bir yandan da yazmýþ olduðu:

“Zamanýn okyanusunda / Çaðlayan yüzlerin / Issýzlýðý bulaþýr sessizliðe / Ayaklarý eksilir merdivenlerin.”

dizelerini defalarca okuyordu. Daha önce çoðunlukla düzyazýlar kaleme almýþtý, þimdi ise birkaç dize dökülmüþtü yüreðinden, kalemine. Yüzünde bir tebessümle, yazdýklarýný arkadaþýna uzattý. “Oku bakalým nasýl buldun?” diye sordu.

Arkadaþý, gülümseyerek; “Ne güzel! Seni kutlarým.” Diyerek dizeleri okudu. “Senin uzun bir aradan sonra, yazma cesaretini yeniden kazanmýþ olmaný görmekten ne kadar memnun olduðumu bilemezsin” diye devam etti.

Aldýðý yanýttan memnun olmamýþ bir tavýr içinde: “ Peki ne düþünüyorsun, sence nasýl olmuþ?” diye sordu.

Arkadaþý, yine gülümsedi. “Zamanýn okyanusu diyerek geniþ bir pencereden bakmýþsýn konuya, meraklý ama sessiz yüzlerin yalnýzlýðýný irdelemiþsin. Ayaklarýn merdivenlerden eksilmesi, burada hayata tutunan birisinin, çaresizlik karþýsýnda; kendisini yoktan var edebilme azmine, hiçbir gücün karþý gelemeyeceðini vurgulamýþsýn. Çok beðendim” Dedi.

Duymuþ olduðu bu sözler üzerine biraz olsun rahatladý. “Uzun bir zaman sonrasýnda ilk yazma giriþimim, deyim yerindeyse kýsa bir þiirle oldu. Senin üzerinde de güzel bir etki býrakmýþ olmasýndan dolayý da çok mutluyum.” Diyerek sevincini dile getirdi.

“Sen keyfine bak, ben þimdi geliyorum” dedi arkadaþýna ve çalýþma odasýna geçti. Arkadaþýnýn mutlu olmasýndan aldýðý hazzý, o an kaleme aldýðý kýsa bir þiirle ölümsüzleþtirdi ve o anýn duygularýný,

“Kabulleniþin ilk meyvesinin / Tadýna duyumsanan özlemlerimiz / Yasaklara biçilen kýlýfýn görünmezliðinde / Rotasýný çevirir yeni bedenlere…”

Diyerek dizelere dönüþtürdü. Tekrar arkadaþýnýn yanýna döndü ve al bakalým buda benden sana hediye olsun, bakalým bunu da beðenecek misin?

Birden boþlukta sesler yankýlanmaya baþladý. Soðuk duvarlarýn vurdumduymazlýðý gecelerin içinde erimeye baþlamýþtý. Þimdi þiirin dili türküler söylüyordu.
Seslerden ümit kesilmiþken, küllerinden yeni doðan Anka kuþu göðe doðru yükselmekteydi. Tutuk bir hayatýn rehberi bulunmuþtu, þiir…

Bundan sonra yaþam, söyleyeceklerinin, ebruli güzelliðinde; yeni ufuklara merhaba diyordu. Gece ilerlemiþ ve sesler yine kaybolmuþtu. Yalnýzca uzaklardan uçup gelen bir kuþ dalýnda þarkýsýný söylüyordu:

“Þimdi yeni sesler,
Gülümsüyor güne…”