Adam sabah erkenden ofisin yolunu tutmaya alýþmýþ olmanýn verdiði telaþla fýrladý kalktý yataktan. Alelacele bir týraþ, biraz parfüm ve hep giymeye alýþtýðý takým elbiseyi geçirdi üstüne. Hýzla çarpýp kapýyý çýktý evin kendisine “Hadi koþ, geç kaldýn” diye baðýran varlýðýndan.

Bütün gün ofiste sýkýntýlý bir ofis ortamýnýn tam ortasýnda dikildi durdu. Akþam için niþanlýsýna gidecekti öyle ya bugün Sevgililer Günü deðil miydi? Gereksiz diye geçirdi aklýndan, gereksiz ama hayatýný birleþtirmek üzere olduðu kadýn için özeldi, katlanýlacaktý demek ki.

Telefonu alýp kýzýn adýný seslendi, günlük hatýr sohbetlerini yaptýlar. Akþam için kýzýn heyecanlandýðýný hissediyordu, sesinde bir telaþ ve enerji dolaþýyordu. Hediye almaya vakit bulamamýþtý henüz, iþten çýktýðýnda bunu çözmek lazýmdý en hýzlýsýndan. Büyük alýþveriþ merkezleri geldi aklýna ama oralarda vakit kaybetmeye gerek yok diye düþündü, bir þiþe þarap ve bir buket çiçek ilk bulduðu dükkandan alacaklarý olarak listelendi aklýna.

Tekrar telefonu aldý eline, bu sefer baþka bir isim söyledi. Telefon çaldý, çaldý, çaldý. Açan olmadý. Dün gibi bugün de açýlmamýþtý, ilginç diye düþündü. Tam o nedenleri sorgularken kafasýnda telefon çalmaya baþladý, ekranda en son söylediði ismi gördü telefona, açtý hemen. “Nasýlsýn güzelim?” diye baþladý konuþmaya. “Akþam geç dahi olsa geleceðim, kesin. Ama yemeðe bekleme olur mu beni. Yetiþemem…”

Kapattý telefonu, yaslandý arkasýna. Yüzünde içinden gelen neþenin ifadesi bir gülüþ oturuyordu. Þarabý iki þiþe, çiçeði iki buket almasý gerekiyordu þimdi. Akþam olunca ilk iþ bu alýþveriþi hallettikten sonra çaldý evleneceði kadýnýn kapýsýný. Kendisi için hazýrlanmýþ ve onun için hazýrlýk yapmýþ kadýný aldý kollarýna. Nasýl mutlu olmuþtu çiçeði görünce. Kadýnlar diye düþündü, çok ilginçler… Üç yaprak çiçek iþte topu ama niþanlýsýnýn yüzünde ki ifade sanki dünyalarý almýþ gibiydi. Adam þarap þiþesini açarken kadýn müzik açtý ve servise baþladý. Tam yemeðe baþlamak üzerelerken tekrar kapý çaldý. Kýsa bir an birbirlerine baktýlar. Kadýn kalktý ve kapýya yöneldi.

Neredeyse on dakika olacaktý artýk merak etmeye baþlamýþtý kapýda olanýn kim olduðunu ve seslendi içeriye. Birkaç dakika sonra niþanlýsý yanýnda bir adamla girdi içeriye. Kim acaba diye düþünürken ayaða kalkýp uzattý elini, “hoþ geldiniz” diyerek tanýþtý bu eski arkadaþla. Nereden çýktý þimdi diye geçirdi içinden, meðer þehir dýþýndan geliyormuþ bu eski arkadaþ, bir hatýr sorup gidecekmiþ. Tam da günün bulmuþ.
Neyse adamý da masaya buyur edip hep birlikte yediler 14 Þubat Sevgililer Günü yemeðini. Aklý aslýnda gecenin devamýnda uðrayacaðý ikinci duraktaydý fazlaca ama belli olmamasý için bu davetsiz misafirin gelmesi iyi olmuþtu belki de. Misafir yemek biter bitmez baþka bir randevusu olduðunu söyleyip izin istedi. Pek tuhaf bir adamdý, sözlerinde bakýþ ve davranýþlarýnda ilginç bir hüzün ve yenilmiþlik vardý sanki. Giderken neredeyse sevgilisi için aldýðý hediyenin pembe paketini aynanýn önünde unutacaktý Allah’tan görüp vermiþti eline “ herhalde buluþacaðýnýz haným için bir hediye. Yazýk olur unutursanýz” diyerek. Rezil olacaktý yoksa diye düþünüp güldü kendi kendine bir yandan da bagajda ki ikinci buketi düþünerek.
Birkaç saat daha orada kaldý adam, müzik, dans ve duygusal içerikli fiziksel yakýnlaþmalarla geçti bu birkaç saatte. Derken ertesi gün iþ olduðunu hatýrladý ve izin isteyip niþanlýsýndan evine gidip dinlenmesi gerektiðini söyleyerek çýktý kapýdan.

Daha asansördeyken parmaðýndaki alyans cüzdana kaldýrýlmýþ ve aklý tamamen çalacaðý diðer kapýya odaklanmýþtý bile. Niþanlýsý çok önemliydi, özeldi ve sevdiðiydi evet ama eksik bir þeyler vardý hissettiði. Tutku yoktu mesela, arzu yoktu iliþkilerinde. Kabullenmiþlik hakimdi siluetlerine sadece. Yetmiyordu iþte, tek kýlamýyordu en azýndan þimdilik… Ýleride ne yaþanýr bilmek istemiyordu ama bir ayaðý karada diðer ayaðý denizde yaþayýp gidecekti muhtemelen. Günah beni bekliyor diye düþünerek çýktý binadan…

Simten Ataç Konuk - 13 Þubat 08