Atatürk Türkiye’si-Erdoðan Türkiyesi



Yýl 1963 Erzurum’da, kente yürüyüþle on beþ dakika süren bir uzaklýkta küçük bir birlikte askerlik görevimi yapmaktayým. Yoksulluk boydan yukarý, soðuk ruhlarý bile donduracak boyutta… Kurtlar, birliðin arazisinin bir baþýndan girip öbür tarafýndan yollarýna devam ediyorlar. Birliðin mutfak artýklarýndan geçinen otuz kadar köpekten bir gecede geriye yalnýzca iki metre kadar baðýrsak parçasý kaldýðýný dahi anýmsýyorum. Kemikler bile kalmadýðýna göre o da dikkatsizlik sonucu kalmýþ olmalý. Tek akan musluk, özellikle bodruma kurulmuþ mutfaðýnki, diðer tüm tesisat kýþa girer girmez donduðundan, temizlik amacýyla suyla olan tüm iliþkimiz kýþ boyu kesik… Bitler, iç çamaþýrlarýmýzýn canlý aksesuarlarý sanki…

Geçmiþ gün, bu ortamda mý, yoksa mevsim dönüp, altý ay bize topraðý göstermeyen kar örtüsü kalktýktan sonra mý tam hatýrlayamýyorum, ramazan geldi. Mutfaktan sorumlu Baþ Çavuþ elinde bir kâðýt, akþam içtimasýnda sahura kalkmak isteyenlerin isimlerini kaydetti. Ýyi hatýrlýyorum, seksen kiþi kadar mevcudu olan birliðin aþaðý yukarý yarýsý yazýldýlar. Oruç tutmayanlarýn ne kadarýnýn Alevilik nedeniyle, ne kadarýnýn inançsýzlýk nedeniyle tutmadýðý bilinmiyordu. Esasen o zamanlar bu konu merak da edilmiyor, kimseyi de ilgilendirmiyordu. Bütün ramazan boyunca yemek düzeni, oruç tutanlarla tutmayanlara göre ikiye ayrýlarak bayrama ulaþýldý. Ertesi yýl da, her zaman olduðu gibi bu düzenleme tekrar edildi. Ýþte fukara ancak laik Cumhuriyetin inanç alanýndaki uygulamasý buydu. O Cumhuriyet ki, bugün birtakým ard niyetli aydýnlar tarafýndan zorbalýkla ve jakobenlikle suçlanmaktadýr.

Þimdi bunu niye anlatýyorum? Çok açýk, bir zamanlarýn laik Türkiye Cumhuriyetini günümüzle kýyaslamak için tabii… Geçtiðimiz günlerde gazetelerde bir haber yer aldý. Daha nicelerine benzediðinden ve artýk tehlikeli bir þekilde kanýksanmaya baþladýðýndan yeterince yanký bulmayan haber, Amasya’da bir kýz öðrenci yurdunda barýnamayan birkaç kýzla ilgiliydi. Bu kýzlar, oruç tutmadýklarý, galiba namaz da kýlmadýklarý için arkadaþlarýndan gördükleri baskýya dayanamayýp yurdu terk etmiþlerdi.

1950 den bu yana Türkiye’nin çýktýðý irtica yolculuðunda vardýðý nokta ne yazýk ki burasýdýr. Üstelik bu bir sýr da deðildi. Yýllardan beri iþin buraya varacaðý yazýldý, anlatýldý. Sað iktidarlarý, din üzerinden siyaset yapmaktan caydýrmak bir türlü mümkün olamadý. Aþiret düzeni ve feodaliteyi on yýllardýr gözü gibi esirgeyen Cumhuriyet’in sonunda varacaðý nokta da bundan baþkasý olamazdý. Gene on yýllardýr gelip geçen burjuvazi-feodalite ortaklýðý iktidarlar tüm kültürel çürümüþlüðümüzü “milli ve manevi deðerlerimiz” diye yere göðe koymazlarsa olacaðý budur. Adaletin tecellisine bakýn ki, bu din istismarcýlarýnýn alayý þimdi siyasal Ýslam tarafýndan siyasetten def edilmiþ olarak, þaþkýn ve periþanlarý oynamaktalar. Baþlarýna gelenin anlamýna hala daha varýp varmadýklarýndan bile þüphe ederim.

Olayýn asýl dehþet verici yaný, siyasal Ýslam iktidarýnýn, olayý araþtýrmak üzere Amasya’ya gönderdiði, bir süredir iktidarýn akýl hocalýðýný da yapan Profesörün inceleme sonrasý yaptýðý açýklamadýr. Laik Türkiye Cumhuriyeti’nin okullarýnda okumuþ ve profesörlüðe kadar yükselmiþ olan bu kiþi, adeta okulu terk eden kýzlarý suçlayarak, oruç tutanlara gösterilmesi gereken saygýdan bahsedebilmiþtir. Birkaç öðrenciyi, yurdu terk edecek kadar dinsel baský yaparak taciz edenler masum, pes edip kaçanlar da suçlu olmuþlardýr açýkçasý.

Durum gerçekten vahimdir. Bu güne kadar Cumhuriyetin getirdiði kazanýmlarýn ne olduðunu fark edemeyen kitleler, doðaldýr ki bundan da bir þey anlamayacaklar, nasýl bir tehlike ile yüz yüze bulunduklarýný bilememeye devam edeceklerdir. Açýkça görülmektedir ki, siyasal Ýslam önündeki engelleri zorluk derecesine göre sýraya koymuþ olup bir bir aþmaktadýr. Þu anda elindeki konu Yargý Erki olup onu da halletmesi ve her bakýmdan kendine tabi hale getirmesi an meselesidir. Þeriat düzeninin topluma egemen kýlýnmasý ise, iktidar tarafýndan ortamý yeterince hazýrlandýktan sonra, çevre baskýsý yoluyla halledileceðe benzemektedir. Süreç, yýllar önce Fetullah Gülen tarafýndan verilen talimatlar doðrultusunda iþlemektedir.

Cumhuriyetin kazanýmlarýnýn irtica tarafýndan geri alýnmasýnýn bir oylama, ya da çoðunluk sorunu olduðu sanýlmamalýdýr. Bu kazanýmlar, insan hak ve özgürlükleri ile ilgili olup, çoðunluk tarafýndan da geri alýnamazlar. Aslýnda, her þeye karþýn, laikliðin getirdiði özgürlükleri bilinçli ya da bilinçsiz yaþamakta olanlarýn, bunlardan vazgeçecekleri kanýsýnda deðiliz. Bu özgürlüklerin geri alýnmasý konusunda biraz daha ileri gidilmesi halinde, toplumsal huzursuzluklarýn kapýda olduðu bilinmelidir. Bu durumda, ülkenin dahi büyük tehlike içinde olduðunu düþünmek için kâhin olmak gerekmiyor. Aslýnda iktidara dýþtan verilen desteðin altýnda, ülkedeki ikilemi yükselterek, kitleleri birbirine düþürmek hevesinin yattýðý da akla gelmektedir. Türklüðü tümden çökertmek için giriþtikleri savaþý geçmiþte kaybedenler, umutlarýný neden bir iç savaþa baðlamýþ olmasýnlar. Üstelik bu kendileri için de kansýz ve kayýpsýz olur.