MAVÝ ÇARÞAF

Gözlerimin önünden akan derinlik
Korkutuyor beni
Atlayýp üstüne
dalsam en dibe
Yeryüzüne çekilen çarþafýn
Bozsam ütüsünü
Güneþ eriþse tenime
Gözlerimi açsam sonra
Mercanlar, inciler;
Balýklar, kestaneler…
Nefese ihtiyaçsýz,
Ne kadar sürebilir ki bu rüya,
Hem aðlayabilir miyim?
Aðlasam da fark edemez ki
Yaþam altý bir dünya beni
Tanýmaz hiç bir canlý…

Vücudumda hafifliði
Çekimin yittiði
Düþüncelerimin aðýrlaþtýðý
Dermanýmýn bittiði an
Kan sýzacak içimden
Derin basýnç patlatacak beni,
Gözlerimdeki damarlara kadar;
Garip bir sýzý
Nüfuz edecek ciðerlerime
Canlý canlý tuz basýlacak içimdeki yaraya
Ki baðýrsam sesimi kim duyacak?

Her þey son bulunca dev çarþafýn üstünde
Öðrenirsem yüzmeyi
Keyif alýrým belki
Altýmdakinin kana bulanmasýndan ziyade

Yatarken ansýzýn bir anda sýçrayýp
Yerimden kalktýðýmda
Gözlerim kararýr sonra
Mavi çarþafýmda kan birikintisi
Burnumu tutup koþarým lavaboya
Üzülürüm görür diye biri beni
Dönerim yeniden yataðýma
Hem sýzlansam kim görecek ki?

Karanlýk olsun
Gün ýþýðý vursun yüzüme
Gün olsun doðmasýn
Saklanayým.


Ya;
Penceremden izlesem ölümümü
Dev dalgalarýn arasýnda
Kayboluþumu…

Ya da;
Yanýltsam içimdeki þeytaný
Yaþamaya çalýþsam
Varolana kadar bir adada…

Çýkarsam örtünün altýndan
Süngerleri
Kurutsam yerinde
Bir seccadem olsa…
Gün doðsa üzerime,
Yüzüme,
Aydýnlansam…
Tövbe etsem
O çarþafýn altýnda
Kaybolma isteðini!

Dua ile yankýlasam dört bir yaný
Okyanus aþýrý ulaþsa sesim
Dev dalgalar yol verir mi,
Yunuslar yol gösterir mi,
Bu yabancý titreþimlerine?

Uzaklaþmalýyým buralardan
Örtüyü üstümden sýyýrýp
Sakince
Hayata dönmeliyim

Ya geridekiler:
Ki
Kim fark edecek ki gittiðimi?…

16.11.2007-CUMA

MURAT AKBULUT