Kalmadý hiç gözlerimde, hayata dair yaþanan bir neþe.
Gönlüm desen sýzlýyor, kapnmadý hala açtýðýn yara.
Kýþkýrtýyor öfkemi hayalin, maziden düþünceler beynimde.
Yalnýzlýk sýrdaþým olmuþ, zaman soframda meze.

Yalan yakýþýyordu gül dudaklarýna,
Bilmeden nasýl da içirmiþsim zehrini kana kana,
Katilim olur, ölüp ölüp dirilirim,
Ne zaman uzansa ellerim sana dair anýlara.

Benim güneþim gittiðin gün battý,
Mehtabým aramaz sormaz oldu,
Gülen gözler gördüm; benimkiler mahsun kaldý,
Avutmak için kendimi, gelirsin diye; kelimler bitti tükendi.

Bir dokunuþ, bir uyanýþ acýlardan sýyrýlýp gerçeðe,
Dert deðil bunca garip, kimsesiz, muhtacýn içinde,
Gül, güllerde diken olsa, batsada yüreðine
Ömür boþ mu sandýn; neydi asýl ulaþýlmasý gereken gaye.

Meðer ben aþk aþk diye kendimi unutmuþum,
Derdiyle zamaný boþ yere öðütmüþüm,
Sevgiliyi gördüm göreli, sevgiliyi bildim bileli,
Aþkýn elinde mecnuna dönmüþüm.