“ Kendimden vazgeçtim / sana “ ben “ kadar yakýn olabilmek için “

Avuç içleri gül kokan bir kýz çocuðuna gelin ettiðim mavi düþlerimle son kez eðiliyorum satýrlara. Bir türlü anlatamadýðým, bir türlü ispatlayamadýðým sevdanýn ketum dilini yine yükledim dudaklarýma. Hiçbir sýfatla özdeþtiremediðim yüreðini anlattým harf harf. Gelincik tarlalarýna hediye eylediðim gözyaþlarýmla yazdým seni dua dua. Bu kez satýrlarýmda ölüm olmayacaktý, hüzün de..Bir yanýma Elifi, bir yanýma seni alýp pervazý olmayan düþlerime kanatlandýrdým tüm kuþlarý. Tecritli ellerimi býraktým umuda / dökülen her kelimeye seni ilmekledim. Gözlerimin görebildiði sýð ufka senin yüreðinin geniþliðini býraktým. Adýný býraktým yalnýzlýðýn kuraklýðýna. Seni anlattýðým her bulut eteðini çekti nemli gözlerimden. Yüreðini özetlediðim her karanlýk vazgeçti bendeki saltanatýndan. Biliyorum bendeki hiçbir kelime senin bende ifade ettiðin büyüklüðü anlatacak kadar nüfus edinemeyecek dudaklarýma. Çünkü sen bende hayat kadar büyüksün / umut kadar mutluluk yüklüsün…

Kendimden vazgeçeli yýllar oldu. Sana anlattýðým hüzün buzdaðlarýný eriteli de çok seneler oldu.. Seni hiçbir zaman “ ötekiler “ kýsmýna koymadým. Seni bende hiçbir zaman “ sen “ kadar yabancý görmedim. Sana hiçbir zaman “ sen “ demedim. Çünkü sen bendin, ben de sen..Seni bu kadar " ben " yapmýþken sitem etme bana “ ölümü “ bu kadar çok anýyorsun diye. Farkýnda deðil misin be can, ölüme karþý tek sýðýnaðým sensin. Tek duamsýn dilsizliðin hükümran olduðu alfabede. Tek anlamýmsýn bensizliðin beþ para etmediði yalnýzlýk mabedinde. Bilmez misin be can, bende " benin" kalmadýðýný.. Yýllar önce kendimi tüm kütüklerden zayi düþürüp bensiz yaþadýðýmý bilmez misin ey yar. Sonra sen geldin bensizliðin tecritli sofralarýna. Bensizliðin kuraklýðýna umut öznelerini serdin. Elif bereketini býraktýn öznesizliðin kuraklýðýna. Hiçliðimin duraklarýna bir anlam katan , hüviyetsizliðimi yüreðinle vücut bulan sensin. Bu kadar bütünlenmiþken sana, ölümü nasýl öpebilirim ki dudaklarýmla. Ve þimdi ben kendimden vazgeçtim sadece sana “ ben kadar yakýn olabilmek için. Ve þimdi sen oldum bende sadece kendime “ sen “ kadar yabancý durabilmek için..Anla olur bende “ ben “ diye biri yok. Ben sadece “ sen’ im “. Senden önceki tüm sicillerimi sildim ben sadece sana aitim..

Yürek sancýmýn tek refakatçisi, sözcüklerimin yegane bekçisi..

Aldýrma satýrlarýma bulaþmýþ hüzün rutubetine. Önemseme kendimle olan savaþýn galibine. Sakýn ve sakýn seni severken baþka birisine meyl ettiðimi düþünme. Tek bir cümlem var mý öznesi sen kokan, yüklemi el kokan ? Sen varken gizlice hangi yasak düþ’ü peydahladým düþlerime ? Senden baþka hangi yüzde kuruladým gözlerimin rutubetini ? Hüzün çalan mürekkebimi senden baþka hangi dudaða özne bilmiþim ? Yok yok..Senden baþka bir yâr bilmedim ben. Biliyorum bu sevdadan her zaman vazgeçmek isteyen taraf ben zannedildim. Gitmek için bahaneler üreten hep benim dilimdi. Ama gitmedim..Ama vazgeçmedim. Çünki ben seni dudaklarýma “ unutmak “ için mühürlemedim. Ben seni bir gün gittiðinde cevap hakkýmý kullandýðým cümlelerde harcamak için Elif’ime ellerini vermeni istemedim. Ben sende “ kendimi “ sen kadar yakýn bulduðum sevdim seni. Bereket diye aþýma, azýðýma kattým seni, yalnýzlýðýmý avutasýn diye deðil…Ben seni dua bildim semaya uzanan yakarýþlarýmda, ölümü dudaklarýnda hediye eyleyesin diye deðil…Yürek sancýmýn tek refakatçisi, durma öyle ölüm gibi suskun suskun. Omuzlarýndaki tüm umut türkülerini yýð kapýma. Gözbebeklerine istiflediðin hüzün yüklerini býrak avuçlarýma. Hadi uzat ellerini, yüreðimde nüfus edinen ölüme karþý saf tutalým gülüþlerimizle. Hadi daya yüreðini yüreðime, hayat yolunda bir an tökezleyen yarýnlarýmýzý “ umut”landýralým nefesimizle.

Hadi üzerimdeki tüm sýfatlarý çýkardým..
Sadece seni giyindim.
Suretimi de býraktým geçmiþime / aslým sadece sana ait…
Gayri senin yürek rahmine düþmekte nüfusum..
Soyundum benliðimden..
Unutuldum bendeki bensizliðimden..
Düþürüyorum kendimden..
Tut beni yüreðimden,
Tut ne olur kendime ait kirpiklerimden..

Yolumuz uzun lakin susuzluðum aþikar..
Suskunluðuma aldanma birazdan unutulmuþluðum azar..
En iyisi ölüm beni yakalamadan,
Varlýðýna kat beni..
Çünki hiçliðim ancak sende anlam kazanýr..

* Alýntý.

15.12.2007 21.40

Ýsmail Sarýgene