Kalem ve kâðýdýn yolculuðu, yüreðin rehberliðinde yol alýr. Ýnsan çoðu zaman, yazdýklarýndan kendisini yansýtýr. Kurgu bu oluþumun içinde; olmazsa olmaz denecek kadar önemli bir yere sahiptir. Ancak, unutulmamalýdýr ki, kurguda tek baþýna bir eserin ortaya çýkartýlmasýnda yeterli olmaz. Ýnsanýn gerçek yaþamýndan doðaçlamalar yaparak eserini sunmuþ olmasý, yazýya bir canlýlýk kattýðý gibi, eserin “tecrübeyle sabittir” sözünü doðrular nitelik taþýmasýna da yardýmcý olur. Bu aþamada insan gerçek ya da kurgu yazdýklarýndan sorumludur. Yazdýklarýnýn kendi sesi olabilmesi yanýnda; sesin baþka bedenlere de sýzabilmesi amaçlanýr.

Çoðu zaman yazdýklarýmýzdaki “ben”cilik anlayýþý, karþý tarafa itici görünmüþ olsa bile; okuyanýnda “ben”cilik anlayýþý ile okuduðunda, sorun ortadan kalkmýþ olacaktýr. Okuyanýn bir þiir/yazý içindeki öze ulaþabilmesinin tek yolu, yazýnýn o an için hangi ruh haliyle kaleme alýnmýþ olduðunun yanýnda, içerikteki duyguya odaklanmasýyla gerçekleþir. Elbette bu söylediðimiz her þiir/yazý için geçerli deðildir. Günümüzde kliþeleþmiþ sözlerin tekrarlarý ile gözler boyanmaya çalýþýlmaktadýr. Kiþiler kendi ufuklarýný açýcý yeniliklere yönelmedikleri sürece, bu kýsýr döngü etrafýnda dönüp durmaktan kendilerini alamazlar. Bu kýsýr döngüyü aþabilmenin en temel yolu, kitap okumak ve yazýn dünyasýnda geliþen yenilikleri takip etmekten geçmektedir. Temsilde hata olmamasý sebebiyle, bu tür yazan kiþilerin kötü amaçlý olduðu ima edilemez. Sadece yeni þeyler üretmek adýna, çaba harcamadýklarýna gönderme yapýlabilir.