uzan boþluðuma, gafil avlama zinhâr



En çok da susan saatlerde anarým seni, içimin ýstýrab provalarýnda, uçup durduðun rüzgârlarda açýlýyor rengin senin. Ben seni ta ezelden tanýrým. Avuçlarýnda musa’nýn, asasýydýn. Ýbrahim’in parmaklarýnda baltaydýn. Ateþe suydun. Nil’e renktin. Dicle’ye isim.



Bir resmin yok senin. Adýna þarkýlar yakýlýr. Þiirler söylenilir. Acýlar seðirtilir. Eðirir seni yaþlý eller. Çocuklar seni uçurtur mavi göklere. Ýntifada seni atarlar. Damarlarý yýrtandýn, Tuna nehrinin sesinde melodik bir sestin. Emeðin ve iþçiliðin en usta haliydin.



Notaya deðen bir ismin yoktu; fakat bütün notalar senle seslenirdi. Ýnci tanelerince dizilirdin sözlere harf harf. Þarkýlar sesin olurdu. Þiirlerdeki harfler sendin. Söylenen en güzel sözlerdin; ama acýyla da birleþiktin.



Ýsmine isim diye, üç harfte birleþtirildin. Seni yazan kalem hakkýna, varlýðýn içinde bir varlýktýn. Sanki vardýn, gözümüzün önündeydin, sanki yoktun; arayýþa çýkmýþtý yedi genç.Bulmak adýna ýstýrap dersleriyle kurmuþtun tahtýný.



Ölüme sorma boþluðu, hapsedilen kiþisindir en çok da. Beslenilen hüzün kadar kiþininsin. Çekilen hasret kadar büyüksün. Beklenilen yer gibi orasýn, gözlenilen yer kadar ýraksýn. Hem varsýn hem yoksun. Varlýðýna belirgin ölümler var, yokluðuna aþina hayatlar var.Söylemez dil seni hemencecik bu yüzden. Söyleyemez.



Diyorum ki; kaybolan ömür sahnesinde, dirilten nedir öyle nevbaharlarý. Kaktüs çiçeðine can, serancâm güzelliðe bir telaþ.. Etme ikrar, sancýlarý aðyâr. Nedir bu savaþ, nedir bu… Bilemedi hiçbir þair seni hakkýyla. Bilemeyecek belki de. Herkese bir resmin var nöbetleþe býraktýðýn, ve bir ömür durdurttuðun. Baktýrýp baktýrýp kudurttuðun.



Yok. Seni bir isme sýðdýrmak olmaz. Sen en çokda herþeysin. Bütün varlýðýn sesini birleþtiren bir korosun. Bütün renkleri içinde barýndýran bir ebru, sözleri çýkartansýn bütün lügâtlardan harf harf.



Sabaha sorsam akþamdýr der sana. Akþama sorsam sabah. Acýya sorsam sevinçsin, çýðlýða sorsam suskunluk, suskunlukta çýðlýksýn…



‘’ Ne sabah göreyim, ne sabah görüneyim’’*



Der gibi sýðmazsýn hiçbir boþluða. Dolan gönül zaten senden dolmuþtur.



Ýsmine ayn’dan þin’e kâf’tan zihnar çýðlýklarý deðmiþ. Olduðun gibi aþksýn. Göründüðün gibi meþksin.



Kutsâl bir davanýn erisin. Büyüyen hercâilersin. Saçýl bütün boþluðuma. Yay nefesini, bestele kandilleri, izlet kendinle; göðü, yeri, denizi, topraðý…ölümü.



*necip fazýl