ne güzeldi...
bakýþýn bir ceylan misali
süzülüyordu su kenarýna
sen ne çok þeydin...
vakit ise çok geçdi bana
ýrmak gidecektir artýk yataðýna...



gün geceye pek meyyal
varsýn
karanlýklar aðýr gelsin bize
bir þey var
anlatamadýðým...
sýrtýmýzda Yusuf´dan kalma
yýrtýk gömlekler
hiç gelmeyen uzaklar yine
ve kalbi olmayan aðyar



biz aþký içimizde öldürdük
ilkin...
yazgýsýný yaþýyordu aþkýn
bir serçe kalbinde...
ki; ben hep bir þeyler
der gibiydim sessizliðimle
tenhasýna düþüyordum
bir bakýþýn
omuzlarýmdaydý günahým...
bir yýldýzlardý bilen sýrrýmý
bir onlarla çözülüyordu zaman...
býrak
bitmesin bu çeliþkilerin hengamesi bende
hem bize hep yakýþandý
mevsim-i hazan...



yine ayaz vuruyordu geceleri
ne de çok þeydin
gözlerin bu akþamlarýn
en güzel yeri...