Gül saðnaðýnda aðla þimdi…

Çünkü seni beklerken yaðmurlarda eskittim yüzümü. Sen diye nice fýrtýnalara yatalak ettim.. Aðla ey yar aðla. Aðla ki, gözünden akan her yaþ sonsuzluðum olsun..Sonbaharýn beþiðinde sallanýrken uzat kirpiklerini, uzat sýzýlarýný..Kývrýlsýn yaný baþýma katransý acýlarýn. Yoklasýn þah damarýmý Azrail…Vurulsun sonsuzluðun ipi boynuma. Sen uzaklarda sancýyla baþ edemezken bana mutluluk reva olur mu sevgili.. Þimdi sana kavuþmuþken aðla sevgili. Aðla ki güller yaðsýn avuçlarýmýza. Her yaðmur damlasý “ Elif “ diye yüzünü semaya kaldýrýp sonbaharýn geçmesini dilesin. Sonbahar demek sende sýzý demek biliyorum..

Durma diyorum..Aðla..Ben aðlýyorum çünkü. Sonbahar sancýlarýnda yanýnda olmadýðým için küskün bulutlar gibi aðlýyorum..Ve akan gözyaþý boncuðuna duamý ekliyorum..Sende aðla þimdi..Kirpiklerinde tek bir gözyaþý kalmasýn. Aksýn ki; tenime inen her ýslak kirpiklerin küllendirsin içimdeki suskularý..

Sonra gülümse..Gülümse ki; yeni anlamlar yükle fakir ömrüme..

Bekle beni. Sana diyorum. Az bekle Tek bir gece bensiz acýlara boyun eðme..Tek bir gözyaþý bensiz akmasýn bozkýr nehir yataklarýna. Seni beklerken nice deli nehirler doðurdum ben...Sensiz nice sabahlarý katlettim ben...Sen sandýðým yýllar devrildi üzerime...Yanýldým...Kanatýldým....Seni beklerken....Nice kelimeleri susturdum ben...Büyüdüm seni beklerken...Irmaklardan süzdüm geçmisimi...Sonra vurdum alnýmdan tüm sözcüklerimi....Uykusuzluðumu uyandýrdým kaç kez.. Kaç kez sen sandým “mimsiz karanlýðý...Senin gülüþlerin diye kaç kez karlarýn üzerine serdim ateþimi..Üþüdüm...Üþüdüm...Kaç kez sorgulandým Filistin sorgularýnda... Seni beklerken binlerce Yusuf'u kurtardým Züleyha'sýndan..Binlerce Leyla'yý Mecnun'suz akan ýslak vaveylâlarýndan...Sana kavuþmak için bin dua ekledim Esmâ vakti aydýnlýða...Sana uzanmak için binlerce gömleði yýrttým sonra da delice fýrlattým Firavun gözlü karanlýða...Üstüme atýldý Yusuf'un kanlý gömleði...Kaç kez zan altýnda býrakýldý yetimliðim...Yüzümden yüzümü söktüm...Hiçliðim giydirildi üzerime..Karanlýklarýma doðdun. Baharlarýma doldun.. Dibine çekildiðim denizlerden çekip aldýn beni...Týrmandýðým ama bir türlü baþaramadýðým kuyulara saldýn ellerini...Çýkardýn beni.Kan çanaðý gözlerime çaldým ay yüzünü..Büyüyor zannettiðim çocukluðuma götürdün beni .. Mavi bilyelerin arasýnda Rengarenk balonlarýna Elif çiziverdin ellerinle.Oysa hiçbir zaman bilyelerim olmamýþtý benim. Sadece rahmetli babamýn elleriyle yaptýðý tahta bir oyuncak...Kýsaca sen geldin, bahar gülümsedi yüzüme. Serin sularda yýkadýn yetimliðimi...Yýkadýðýn yetimliðim ki; hep bozkýrdý..bir o kadar çýplak...bir o kadar yalýn ayak..Sevdaný giydirdin..Üzerimden çýkardýn deli gömleðimi...Yaralarýmý sardýn baharlarýnla...Acýlarýmý kabullendin...Onca sancýn varken bir de benim acýlarýmý sahiplendin...Mühürledin beni bana....Baþ göz ettin seni bana...Þimdi uzat ellerini. Kar yangýnlarý içinde yanarým da üþütmem sonbahar ayazý ellerini. Sokul damarlarýma. Yanaþ sýcak iklimlerime..Vaat edilmemiþ olsa da Cennet yüzüme, sen sýðýn limanlarýma. Bil ki; ölüm seni bende yakalasýn…

Sus...Tek bir söz etme …

Þimdi lâl zamaný....Kapat gözlerini..Kuyularda inleyen binlerce Yusuf'u saklýyorum...Sen ise sevdamýzý demlemiþ yavru ceylanlara içermektesin...Susuyorum Yunus'un dizlerine çökerek...Seni anýyorum Süleyman evrâdýnda...Sen ise dualarýna beni katýp binlerce " lâm " iniltisine " Elif'i " katýyorsun...Yanýyorsun Mecnun'a yanan Leylâ gibi...Susuyorsun Yusuf’a susayan Züleyhâ gibi...Kanatýyorsun yüreðini korkusuzca býçaða boynunu vuran Esmâ gibi...Durma þimdi...Ellerini aç gökyüzüne bir dua gibi...Yað bozkýrlarýma bir deryâ gibi...Boynunu bükme sakýn...Ezberlese sonbahar senin narin bedenini.." Nun " gibi dik dursun baþýn..Eðme diyorum sancaðýný..Aldýrma ömrümüze biçilen hasrete..Aldýrma bedenine vaat edilen miadý dolmuþ hastalýða.Kan bürüse de gözlerimize..Hüzne sürgün edilse de vuslatýmýz...” Elif ” gibi gülümseyelim suskunluða...Elif ki; ne yüce bir kelimedir Tur daðýnda. Unutma sevgili; hiçbir yara duasýz býrakýlmamýþtýr..Býrak aksýn kanýmýz..Damlayan her kanýn düþtügü yerde binlerce " umut " inkiþaf etsin. Etsin ki Cennet müjdelensin solgun yüzlerimin bayram sabahýna Býrak hasret bize yüklensin...Her hasret cýðlýðý gömlegimizden damlasýn...Damlasýn ki binlerce suskun " Esmâ " dile gelsin Süleyman esvarýnda..


Sonbahar acýsýyla kavrulan yâr,


Sen geldin…
Bildiðim her þeyi unuttum..
Gayri bildiðim tek þey SENDÝN…

Bildiðim her þeyi senden bildim..
Unuttum senden gayrý her þeyi..
Üç beþ hatýrladýðým olduysa da sana yordum hepsini...
Tanýmsýz kýldým senden kalan her þeyi..
Senin olduðun her þeyi kabul ettim...

Acýyý,
Sancýyý,
Gözyaþýný da kabul ettim..
Senden gelen her þeye kabulüm..
Biliyorum..
Getirdiðin her cümlede bir mutluluk varolacak.
Söylediðin her sözden avuçlarýma umut dolacak..
Velhasýl....Sen yaþadýkça bu ben…/ ketum / esrik / adam mutluluðu yaþayacak.

Aðla gülüm aðla..Ben gülleri aðlamaz bilirdim ama aðla ne olur. Ýkindi suskunluðuna yað sen. Gül saðanaðýnda süzül üzerime. Elbet bu sonbahar da geçecek. Ya ikimiz yaþayacaðýz ya da ikimiz öleceðiz..

Susma, aðla gülüm...

Aðla ki; susuzluðuma can olsun gözyaþlarýn..
Aðla ki; suskunluðuma ses olsun ýslaklýðýn..

Vakit; gül saðanaðýnda ýslanmak vakti…

O güller ki ;Adýnda binlerce dua saklayan....
Her nefesinde binlerce Ýbrahim yanan...
Her gülüþünde binlerce Elif'i doðuran...


--------------

Ey sevgili;
Ben olmadan acýya aðlarsan,
Benden habersiz sonbahara kapýný açarsan
Yemin olsun ki, hakkýmý helal etmem..
Senin olan her þeye varým..
Acýya da..
Mutluluðu da…
Çünkü seni seviyorum " gülüm "

10 Eylül 2007 23.45

Ýsmail Sarýgene