“Doðumunla bebeðim,
Nur topu gibi yaþama sevincimle,
Ölümün arifesindeyim…
Bir damla gözyaþý kirpiklerimde,
Neden diye sorma, mutluluk iþte”

Deniz’im,

     Yýllardýr içimden sayýkladýklarýmý yazmalýyým sana… Okuduðun her satýrda sakýn aðlama… Bu mektuplar sana tüm hasretimle, bu satýrlar sana Allah’ýn emriyle yazýldý bir tanem… Niye yazdýðýmý merak ediyorsun deðil mi bebeðim… Doktorlar doðumu kaldýramayacaðýný düþünüyorlar yorgun bedenimin… Söyleyemeyeceðim sözlerim, içimde kalmasýn istedim… “Doðum yapmak ölüm” demekmiþ benim için… Üzerime yýkýlsa da dünya caydýramazlar beni… Sensiz hayatýn rengi kapkara deðil mi ki… Bin caným olsa hepsi kýzýma feda deðil mi ki… Sana hasretlenmek bunca yýl ve ölümü seçmek nihayetinde… Karanlýklarý yýrtýp baðýrasým geliyor… Deniz... Deniz’im… Bebeðim… Ölmeyeceðim !…

     Mutluluklarýn arifesindeyim biliyorum… Hüzünlü sýcaklýðýmda büyüteceðim seni… Hep iyinin, hep aþkýn çiçeklerine tomurcuklanacak yüreðin… Güllerin en öksüzü olmayacaksýn kýyamam sana… Anne yoksunluðunda, fakir çocukluklarda büyüme sevda tomurcuðum, boynun bükülmesin bayram sabahlarýnda sevdalý baharým…

Nefesim,

     Sana yaklaþtýkça zaman, olmadýk þeyler geliyor aklýma… Cümlelerimde iyice devrildi kusuruma bakma sen…Ya diyorum… Ya gerçek olursa doktor amcanýn söyledikleri, zamansýz kaparsam gözlerimi hayata… Sabah ezanlarýnda dualar ediyorum bebeðim… Yalvarýyorum seni bir kez olsun sarýp o mis kokunu birgün olsun yaþayabilmek için… Durma yaklaþ hadi bana, yüreðimin aðýr aðrýsýna dayanamýyorum… Bak kaným çekiliyor… Bir dilek tuttum kýzým diye diye… Buruk ve acý bir mutlulukla kapattým gözlerimi senli düþlere…

     Gecelerimin sancýlarý arttý, zaman azaldý… Payýma düþeni yaþayacaðým diyordum… Kimse duymadý sesimi yavrum… Su misali aktýn içimden… Kalbim alevlenirken, son saati vuruyordu ömrüm… Caným yansa da bu beden hazýr canýndan vazgeçmeye… Yeter ki kundakla kucaðýma minik bedenini… Cennet kokunu bir kez duyduðumda mutluluklarýmý sana býrakarak açtým gönlümü soðuk ölüm rüzgarlarýna… Bir damla yaþ gözlerimde, özlemli baþýmý býrakmýþým karanlýklara… Mutluluk iþte… Yüzümün kýblesine çevir yüzünü bir mucize olmalý iki hece sayýklamalý dudaklarýn son nefesimin hatýrýna… Hadi gül dudaklým söyle..
An-ne, an-ne, anneciðim de…

Kendini suçlama sakýn… Yüreðimi kanatan acýlarýmla koyu karanlýklara kanatlansam da… Ýyi ki doðdun mavim… Ýyi ki doðdun Deniz’im… Ýyi ki doðdun bebeðim… Nice mutlu yýllara…

Yüzünü cansýz bedenime çevir hadi, anne kokumu býraktým sana… Acýlarýný ben aldým aðlama sen… Bembeyaz bir sayfa olarak býraktým seni hayatýn kucaðýna… Biliyorum sýmsýcak ana kucaðýnýn yerini tutamayacak hiç birþey… Varlýðýmý saramadan yokluðuma alýþacaksýn zamanla…

Geleceðim,

     Dilimde bir ayrýlýk bestesiyle soðuk iklimlerin kucaðýnda olsam da seni býrakýp gittim diye kýzma bana… Sesimi duymalýsýn þimdi fýsýldamalýyým kulaðýna sesim deli akan sularda… Sitemli ellerinle resimlerimi asmalýsýn odanýn duvarlarýna sevdam baharda… Baharlar geldiðinde Deniz’im, her düþen yapraða sormalýsýn beni, kokum rüzgarda… Hissiz bedenimle ve yarým kalmýþ mutluluklarýmla sana hasret ellerim yaðmurlarda bebeðim… Islan doyasýya ve beni özlediðinde cennet gözlerinle gökyüzüne bak bebeðim… Anne sevgisi ile yüklü bulutlarým, üzerinde… Gelmeyen mektuplarým, cennetimde olacaktýr her daim…

“Her þarta inat býraktým seni avuçlarýma…
Bu savaþýn galibi bendim…
Ölüm peþimdeyken seni kazandým bebeðim…”


22/08/2007

Ayþegül TEZCAN