"Boðazýma düðümlenmis Bir Kelimedir Gidiþin ve gidiþin vicdan azabý olur bir ihanetin, Senli dakikalarý desteleyip saklarken aklýmýn bir ucunda ve kaçaklarý oynarken kendime inat!"

Geçmiþin gölgesinde kalan bir yanýmý saðaltmak için gösterdiðim çabaya tanýklýk ediþin midir sana yakýnlýðýmýn sebebi. Ruhumu ruhuna teslim etmek isteyiþim mi ya da. Ýncecik ýþýklar salýnýrken gecenin tam orta yerinde, yokluðunun fotoðrafýna kayýyor gözlerim. Bu saatten sonra, uykunun herhangi bir emaresi okunabilir mi gözlerimde artýk bilemem. Tek bildiðim yokluðunu içselleþtirmeye çalýþtýðým halde varlýðýna doðru dümenini kýrmam batmaya hazýr gemilerimin.

Sen, belki de hiç olmadýn kafamda kurguladýðým dünyanýn içinde. Nedensiz, þimdilerde anýlarýmýn tam orta yerindesin. Oysa ben, hiç olmadýðým kadar eminim çocukluk heyecanýmla, ceplerime biriktirdiðim kola kapaklarýnýn ya da misketlerimin arasýndaydýn. Çekirdek paketlerinden çýkan plastik harfler kadar eminim gözlerinin rengi aynýydý.
Biliyorum mýknatýsla ördüðün yollarýn var, ayaklarýma zorla geçirdiðin ve çýkarmamýn mümkün olmayacaðýný bildiðin demir ayakkabýlarým bir de. Oysa Bana kalan dokunuþlarýna ve tenime býraktýðý izlerine namzet parmaklarýnýn, içimdesin. Bozduðun erkekliðimden bihaber ardýna bakmadan yürü, ben takip etmeye çalýþýrým ayak izlerini…

Yokluðunu nakþediyorum yüreðime, saklayayým diye emanet ettiðin noktalarýný alýyorum yanýma ve bir de soru iþaretlerini. Ne garip bana verecek hiç virgülün olmamýþ senin, devam edememiþ; aþka dair, aþký anlatan, aþk kokan yitik yýllarým.

Bilemezsin, bekleyiþ ýzdýrabý olurken aþkýn, tüm kadýnlarým sendedir artýk. Yavaþ yavaþ kayarken parmaklarýmýn arasýndan senli dakikalarým bu kez de yalanlarýmý biriktiririm zihnimde. Gözlerinin dokunduðu her yere daha bir farklý bakarým ve gece kadar soðuk, gece kadar karanlýk, gece kadar isyankâr bir soluk çýkar ciðerimden, ölürüm!

Yanýmdasýn,
gözlerine takýlýyor gözlerim, geçmiþin derin kesiklerine karþýn doyumsuz aþklar kuþanýyorum, elim kolum sen içinde kalýyor.

Farkýndasýn,
çok aldandým, ama kadýn aldanmak demekti.
Her defasýnda, acýyan yüreðimi kýskançlýklarla süsleyip býrakýverirken avuçlarýnýn arasýna ve sinir savaþýna dönüþtürürken yaþamý, yasak bir aþka dayanamam. Þýmarýk bir çocuk gibi aðlarým, sonrasýnda vicdan azabým olursun.

Karþýmdasýn,
yitik hareketlerle dokunmak isterken yüzünün en saklý yerine, binlerce kez özür dileyerek kendi adýma ve adýný bilmediðim herkes adýna... Evet, söylemiþtin, dün gibi hatýrlýyorum, “özürler anlamsýzdýr” bilirim.
Gidiþler acý verir, katlanýlamaz olur varoluþ ve kapýlar ardýna kadar kapanýr!
Boðazýma düðümlenmiþ bir kelime olur gidiþin ardýndan bakamam bile, gitme kal, diyemem…

Suskunsun,
kulaklarý saðýr eden en sessiz çýðlýðýný fýsýldayýver kulaklarýma, "gidiyorum" demen belki de fermanýdýr ölümün.

Git, senli dakikalarýmý biriktireceðimi ve yaþayamadýðýmýz her bir anýn ölümüm olacaðýný bile bile...
Git ve unutma, gidiþinin sonrasýz olacaðýný. Biliyorsun, gözlerinin dokunduðu her noktada aradýðým sen olursun. Ruhuma dokunan öpüþlerinin, ve taparcasýna tekrardan duyumsamak istediðim soluðunun adýna, þimdi sen aldat beni ve ardýnda býrakarak yosma bir kenti önce öp, sonra öldür beni!