yer kalay, gök bakýr imiþ ...

bu öyküde...

ve kaskatý tunçtan heykeller ,

dizi dizi...

ahu zarda ‘ ar’ iken bu yürek ,

vakt ki ,

har’dan hare atlayýþ vakti...





yer kalay gök bakýr imiþ ...

bugün de...

ahu zara atýlýnca bir tüfeng ,

zalim ve kör....

vakt ki,

yar’dan yare çaðlayýþ vakti...





keþfe çýktý yediler kýrklar...

Buhara evliyalarý gibi yakuttan......

teðet geçmede imiþ kader tahtýma,

rikkatle , eðreti durmadan,

haber ki.. dilsiz , hecesiz söyler,

sözü ehline....

devþirir dokunmasýz bir ten,

kendine,

yepyeni,

taptaze...

sorgusuz geçirir o zor sýnavdan,

kokusunu býrakýr tek bir cevabýn...

izle ne yol göründü bu sevdadan...

sor ki ,

hangi saz ile aþk etti bu sevda buðusu..?





gelecek denilen ne yöne akar ?..

sýrtýný dönüp geldiði o an...

varlýk ki..elinde tutar da þarabý...

sellerle içer..

refakati kahýr,

rumuzu pür-neþe...

zamana durmadan,

alýr kýyamý.....

bil..mece...

dür kalaný geceye....

sýr dökülsün inceden ince....

salýnsýn keder yürek denince..

duy ki ,

tek bir ahh’ta kalýr , sevda düðüsü..





göz göz batacak halleri sana...

þu acun denilen pespaye çölün,

ateþi dönüþür bir gün seraba...

sýð sularda boðulmasý ne uzun...

metelik vermez idim satýlsa bana...

bir çýrpýda onun olmak ne zulüm...

kýygýsý baþka imiþ...

ne ölüm…ne de, doðum!..

iki arada yazgýsý , ne kötürüm..

bil ki ,

tek bir ahh’a basýlý aþkýn mühürü.....





satýr satýr hakikat...

o yazgýnda tek destan idi....

meþguliyeti var idi hüsranýn,

adý saný ne sahtekar idi...

övgüye layýk degil mukallit yüzü...

yergiye bile deðmez , gafletmiþ tözü...

sen ki,

tek bir ahh’… kafiyesi , çözer idin düðümü….