Gitmek zorundayým...Seni kimsenin kimseyi sevemeyeceði kadar çok sevmiþ olsam da... O sevgi dolu yüreðini daha da fazla acýtmamak için... Çok geç kalmadan býrakýp gitmeliyim her þeyi...
Aþkýn benliðime iþlemiþken ve de delicesine severken, seni býrakmak hiç de kolay olmayacak... Ama ben... Seni daha fazla üzemem...
Ruhumun derinliklerinde hissediyorum haykýrýþlarýný, arkamdan aðlayýþlarýný... Tertemiz bir yüreðin son çýrpýnýþlarý... Ama ben hiç hak etmediðim bir sevgi için savaþamam... Haftalardýr bozmuþum tüm barýþlarý... Ve kýrýklarla doldurmuþum, yýpratmýþým bu iliþkiyi... Bu tertemiz aþký...
Sana söz veriyorum tekrar tekrar... Yerini kimse almayacak sevdiðim... Tüm anýlarý saklayacaðým en temiz köþemde ve ömrümün sonuna kadar atmayacaðým yüzüðümüzü... Ve belki de her acýdan kývranýþýmda yine sözlün olacaðým sen bilmeden... Bilmeyeceksin benim de acý çektiðimi...
Her nefes alýþýmda sen olacaksýn, her damla gözyaþýmda da... Nefesim, gözyaþým sen olacaksýn hatta... Ve ben de kimselerin olmayacaðým senin olduðum kadar... Kimselere kaptýrmayacaðým anýlarýmýzý...
Hiçbir zaman kopamayacaðým senden... Ve sen de hiçbir zaman harika olamayacaksýn bendeki kadar...Kýskanacak belki de evleneceðin kadýn bendeki seni... “Bilmeyecek, söylemeyeceðim!” diyeceksin belki bana... Ama her zaman peþinde olan ruhum dayanamayýp yakaladýðýnda seni, sen de anlayacaksýn ki, sen de benim gibi periþansýn hala umutsuz bir aþkýn peþinde...
Belki yýllar sonra tekrar bir araya gelmek için çabalayacaðýz... Belki de çabalamamýz sadece unutmak için olacak... Ama þunu bil ki Deniz sadece senin...