Her gün olduðu gibi, Tom karýnca gün aðarýr aðarmaz uyanmýþtý. Ýþçi karýncalar hemen yuvanýn aðzýný kontrol ettiler, dikkatsiz bir insan yuvaya basmýþ ve yuvanýn aðzýnýn kapanmasýna neden olmuþtu. Ýþçi karýncalar bu duruma hiç kýzmadý, þartlar ne olursa olsun karýncalarýn tek amaçlarý hayatta kalmayý baþarabilmekti. Bu aksiliðe aldýrýþ etmeden çok hýzlý bir þekilde yuvanýn aðzýný açarak, erzak toplayýcýsý karýncalarýn yeryüzünde yiyecek toplamalarý için yola koyulmalarýný saðladýlar. Erzak toplayýcýsý karýncalar çok büyük bir hýzla yeryüzünde dolaþmaya ve yiyecek bulmaya koyuldular.


Karýncalar toplu yaþarlar ve her karýnca kendi yetenekleri doðrultunda görev yapar. Tom karýnca da erzak toplayýcýsý bir karýncaydý. Yiyeceklerin kokusunu çok iyi alýrdý. Ogün de yakýnlarda bir yerlerde buðday kokusu alýyordu, karýncalar çok hýzlý hareket ederler. Tom karýncanýn göründüðüyle kaybolduðu birdi sanki. Tom karýnca, çarçabuk buðday tanesinin yanýnda oluverdi ve buðday tanesini büyük bir iþtahla yuvasýna doðru sürüklemeye baþladý. Yol uzun, buðdaysa çok aðýrdý. Zaman zaman Tom karýnca durup dinlendi.

Küçük bir çocuk Tom karýncayý fark etti, eðilip onu yerden aldý. Tom karýnca çok þaþkýn bir vaziyette küçük çocuða baktý ve hýzla hareket ederek çocuðun elinden kurtuldu. Tom karýncanýn iþleri vardý, yuvasýna akþam olmadan götürebileceði kadar yiyecek taþýmalýydý. Fakat çocuk Tom’un peþini býrakmadý, tekrar Tom’u yakalamak istedi ve kaçmasýn diye parmaklarýnýn arasýnda sýkýca tuttu. Zavallý Tom çocuðun parmaklarý arasýnda ezilerek öldü.

Birden bir rüzgâr baþladý ve Tom’un taþýdýðý buðday tanesine aldý ve deniz kýyýsýna çakýl taþlarýnýn arasýna býraktý. Buðday tanesi karýncalarýn yiyeceði olamamýþtý, rüzgârýn kollarý arasýnda nereye geldiðinin pek farkýnda deðildi. Þöyle bir çevresine baktýðýnda, aslýnda bir insan için pek de büyük sayýlmayan fakat bir buðday tanesi için pek de büyük olan taþlarýn arasýndaydý. “Ben burada ne yaparým ki, keþke bir toprak olsaydý toprakla karýþýp burada yeþerir baþak olurdum.”dedi, Buðday tanesi.

Toprak ana, çakýlarýn arasýndan buðday tanesinin isteðine cevap verdi. “Madem toprakla karýþýp buðday olmak istiyorsun, ben çakýllarýn altýndayým, çakýllarý aþarsan seni bir ana gibi sarýp sarmalar büyütür baþak yaparým.” Dedi, toprak ana. Yakýnlarda oyun oynayan çocuklarýn sesi geliyordu, çocuklardan birisi buðday tanesinin bulunduðu çakýla basýp geçti, derken bir çocuk bir çocuk daha basýp geçti. Bu iþ buðday tanesinin çok iþine yaradý ve buðday tanesi çakýllarýn arasýndan geçip toprak anaya kavuþtu. Toprak ana, buðday danesine söz verdiði gibi sarýp sarmalayýp, içine aldý besledi.

Buðday tanesi toprakla beslenip kök salmýþ güçlenmiþ, topraðý delip baþýný yeryüzüne uzatmýþtý. Güneþin parlaklý gözlerini kamaþtýrdý. “Güneþ ýþýnlarýný görmeyeli günler oldu, topraðýn altýnda yaþamak ve güneþle yeniden buluþmak çok güzel, merhaba güneþ, merhaba yaþam.”dedi, buðday. Güneþ yeþeren buðdaya gerekli olan ýsýyý ve ýþýðý verdi. Buðday tanesi yaðmurun, topraðýn ve güneþin yardýmýyla çok kýsa zamanda bir insan boyu kadar oldu. Görenler deniz kýyýnsýndaki buðday baþaðýna hayretle baktý. Kimileri, bu güzelliði resimledi, kimileri dostlarýna anlatý. Fakat bir insan gelip düþüncesizce baþaðý koparýp denize attý.

Deniz dalgalarýyla baþaðýn içindeki buðday tanelerini daðýttý. Kimi buðday tanelerini martýlar fark edip yedi, kimi buðday taneleri ise balýklara yem oldu. Ne olmuþsa olmuþ, tek bir buðday tanesi dalgayla kýyýya vurmuþ. Kýyýda ki küçük çocuklar kovalarýna dolduklarý kumlarý sahilden daha uzaklara taþýmýþ. Kovalardan birinde buðday tanesi de varmýþ, çocuk kumu kovadan boþaltýnca açýða çýkmýþ, oradan geçen Tom karýncanýn arkadaþlarýndan biri buðday tanesini fark etmiþ ve buðday tanesini sað salim yuvalarýna taþýmayý baþarmýþ.