Gözlerim tuhaflaþtý mý ne? Bir garip bakar oldum bu gün aynaya. Özelikle de senden uzaktayken. Seni görmeyeceðimi bile bile... Ne çok düþündüm seni bugün. Neler yükledim sýrtýna, neler yükledim kendime ve kýrdým belimi. Bu ben deðilim oysaki! Bu sen deðilsin. Beni bana beni sana nasýl anlatacaðým ki...

...Kalkýp camýmý açmalýyým. Usul bir rüzgar esmeli gecede... Saksýda yeni yeþermeye yeltenen çiçekler bende filizlenen seni görüp hasetin doruðuna ulaþmalý. Yaydýðým kokuyu alan þu hain iðdeler sen kadar kokamadýðý için koparmalý köklerini topraktan. Sonra þarkýlar mýrýldanmalýyým ve bir daha asla esmemeli saçlarýmý havalandýran yel; hiçbir kulaða böylesine bir zevk veremediði için... Kýskanmalý seni, asla senin gibi dokunamadýðý için...

Neden gözümün içine nankörce bakýyor sanýyorsun þu çok sevdiðim kedi? Görmüyor mu sanýyorsun gözlerimde, artýk daha içten bakabildiðim bir sen yaþattýðýmý! Ne kadar saklasam da avaz avaz seni baðýrdýðýmý... Yaþadýðýmýn sen olduðunu...

En güzeli de ne biliyor musun? Dün gece... Benim ve senin anlamýný yitirdiði ve bir beden olunan gece... Ýçimde sen gezinen gece... Tanrým! Yaþadýðým onca þeyden sonra neleri aldý sildi benden. Neleri deðiþtirdin bende. Nasýlda çýkardýn beni batmýþlýðýmdan. Buna inanamýyorum... Yemin ederim inanamýyorum... Her gece egomun çelik kapýlarý yüzüme kapandýðý halde içimde seni daha da büyütmeme güvenemiyorum. Nelerle savaþýyorum içimde oysa bir bilsen. Bir bilsen...

Beni aldýn ikiye böldün sen ...

“Birincisinin dünya umurumda deðil, zannedersem kaptýrmýþ gönlünü birine. Yatýp kalkýp onu sayýklýyor ve hatta rüyalarýna ve düþlerine az geliyor geceleri... Yürüyüþü bile deðiþti Leyla’nýn. Sanki tabaný yok, ya da ne bileyim asfaltlarý önemsemez oldu. Savurup duruyor kendini hayallerine. O kadar masum ki... Sevgisinden bu kadar dolu yaþayan birine az rastlanýr. Sen onu birde uykusuz gecelerde gör...
Ýkincide lanetin biri. Ýki de bir aklýna girmeye çalýþýyor bizim Leyla’nýn. Dýrdýr baþýnýn etini yiyip duruyor. Aslýnda kötü niyeti de yok zavallýnýn. Gün gelirde Leyla’nýn o çocuk yüreðinin kýrýlmasýndan korkuyor garip... Hiç görmemiþ ki onun kadar hesapsýz seveni. Leyla’nýn yerine o yapar oldu hesaplarý. Ah nasýlda korkuyorum bir gün aklýna girer diye. Ya da hayat o tilkiyi haklý çýkarýr diye. Ama bizim Leyla’da az zilli deðil. Dinliyor dinliyor, yine bildiðini okuyor umursamadan. Öbürüde büküp dizini oturuyor, görüyor ki buna çare yok. Düþecekse býrak düþsün deyip avutuyor kendini. Hatta arada bir o da ümitleniyor bu sevdadan. Çünkü öyle güzel masallar anlatýyor ki Leyla, onun gerçek olduðunu ancak düþen elma olmayýnca anlýyor bizim tilki.

Güzel Leyla... Korkma sevgiden... Hiç yaþadýn mý sen böyle güzel bir þiir... Kim seni uçurabildi gökkuþaðýnýn kollarýnda... Kim seni böyle sýcacýk sarabildi... Varsýn her þey mükemmel olmasýn. Yeri gelince tutamasýn elini Ne Olacak! Bilmiyor musun içinde olduðunu... Kýzma ne olur... Yaþadýðýna bak sen... Yaþayacaklarýna... Dünya gözünle gördüðün hangi þey senin böyle ayaklarýný yerden kesebilir ki!”

Bu gece tanrýya þükrediyorum. Ve binlerce kez özür diliyorum içimden geçirdiklerim için... Bunu yapmamam bu seviye ancak ihanet olur. Ýyi ki yanýmdasýn. Ýyi ki seni sevmiþim. Ýyi ki beni sevmiþsin. Ýyi ki ...