Bugün ne kadarda yitik geçti evime giden yol... Sanki kapýdan içeriye yalýn ayak girdim... Ben bu gece beni sende býrakýp geldim.

Elini bile tutmamý engelleyen neydi? Yoksa benimde mi gözüme kaçtý dünyanýn tozu topraðý? Oysa söz vermiþtim kendime; insanoðlunun alfabesine uymayacaðým diye... Bu geceden, senden çaldýðým dakikalarý düþündükçe ateþ ateþ yanýyorum. Oysa... Oysa sýmsýký... Kocaman... Tanrým!!! Neden böyleyim bu gece? Neden hep hakkettiðini yaþatmadýðýmý düþünüyorum? Neden yetersiz kelimeler, dokunmalar, bakýþlar! Gözümde nelere deðersin... Ama seni tutmaktan bile aciz kaldým bu gece... Peki ya sen? Neden, neden... Ýzle...

“Aðlayamadan, zincire kilitler ekledi zaman, ve devler kucakladý kan yükünü bulutlarýn! Yazýk! Þimdi “yýldýrýmlar kessin baþýmý” diye haykýrsam, yumruklasam kararmýþlýðý ve mesafelerin baðrýný; yedirip parmaklarýmý kurtlara, bir daha hiç yazmasam! Lanetlesem dökülen parçalarýný etimin... Senin için... Sana kendimi yaþatamadýðým için... Seni yalnýz býraktým diye küssem zehir býçak gözlerime... Vay beni!

Ýçimde eriyen bir buzdaðý ateþ ateþ... Ben niye böyle durgun düþüncesiz... Ben niye kýrdým zincirini sevginin! Ýçimde ikindi vakti gölgeleri gezinir... Ýçimde sen gezinirsin adým adým; içimde siz!

Taþlar diktim bu gece yürek ülkeme; kömür rengi taþlar! Her biri bir sevda saklar soðukluðunda. Kuyulara itilir sesim; Konuþamam!

Yýldýzlar yaðar tenine; Sen! Bir deli rüzgar! Okuduðum en güzel destansýn, belki bir masal...

Benim kan kokan ellerim var, aðrýyan bir baþým. Birde sen varsýn sýcak ve duru olan...

Gitme! Gitme, gömme yalnýzlýðýn mezarýna yalýn ayak. Gerçek ve en saf... Yalnýz senin... Ve yine dün geceki gibi kal, her ne olursa olsun; öyle deli, öyle ani kal... Kavur buz tutmuþ ne varsa esip! Ey çýlgýn rüzgar!

Sen... Rüzgar! Deli rüzgar; Sen! Yaðmurlarý getir kurak topraklarýma ve aþka... Geç kalma beni kucaklamada...”


Yazdýklarýmý okudukça korkma sakýn; ne çýldýrdým ne de viraneyim... Bak!


“Sen! Güneþ kýz! Parmaklarýný kurtlara verme sakýn; Sakýn... Onlar ki; þu an yalnýzlýðýmda güzellikle dökülen sevgimin damlacýklarý, sevda yaþýmýn kaynaðý... Onlar ki; limanlardan, limanlarýmýzdan çoktan çekip giden gemilerin izlerini bile sildi...”

Ben yalnýz býrakmam seni... Ben senindim zaten; kimseye kucaklaþmaya bile veremeyeceðim SEN! Sana olan sevgim; utandýrýyor beni yýldýzlara karþý... Çünkü inan böylesini görmediler...