. Birbiri ardýna gelen düþüncelerle düðümleniriz o bir zamanýn içine. Düþüncenin kýpkýzýl ufuklarýna bu bir anlýk davet ediliþimiz içine düþtüðümüz durumun vahametini de bir süre sonra unutturur. Artýk karþýmýzda dudaklarýmýzý ýslatan serabýn büyüsüne çoktan kapýlmýþýzdýr. Ýçinde bulunduðumuz dýþ dünyanýn gerçeklik algýsýný da aðýrdan aðýrdan kaybederiz. Berrak bir zihnin bizi kanatlandýrmasýyla ayaklarýmýz da yerden kesilmiþtir artýk. Þýmarýk yaramaz bir çocuk edasýyla oradan oraya seðirten düþüncelerimiz yepyeni bir dünyanýn kapýlarýný ardýna kadar açar bize. Orada hayal içinde hayallerimize gelmeyecek nimetler serilmiþtir önümüze. Odalar dolusu hazinelerimiz vardýr ve her oda da bin bir kapýlý odalara açýlýr. Her þey herkes bizimdir, bizim emrimizdedir. Onlara hükmederiz. Orada var olan þeylerin yüzü bize dönüktür. Ýhtiþamýmýzýn büyüklüðünü imrenerek seyrederler. Onlarýn her halleri bizi yüceltmeye yöneliktir. Tarif edilemez bir zevkle okþanýr durur gururumuz. Öyle bir hazdýr ki bu bizi insan olmanýn sýnýrlarýný zorlamaya dahi yöneltir. Kendisini hep bir merkeze-fanilik-çekiþtirip duran zincirlerinden boþanan benliðimiz artýk hayalle reel arasýndaki çizgiyi seçemez duruma gelmiþtir. Alttan alta içinde beslenen yeter güce, kudrete, sahip oma isteðinin bir an da olsa karþýlandýðý sanrýsýna kapýlan benimiz çýlgýnca arzular peþine düþmüþtür. Artýk sadece o vardýr ve onun hiç bitmeyen istekleri.
Ýnsan benini içine düþtüðü bu hayal odalarýndan kurtaran, ona kendi sýnýrlarýný hatýrlatan yine kendisidir. Dizginlenemez düþüncelerle onu uçsuz ufuklara kanatlandýran zihni bir yandan da kulaklarýna onun faniliðini fýsýldar. Belki bu bir anlýk fýsýldayýþla içinde bulunduðu durumun þuuruna yeniden erer. Fakat var olduðu zamanda kendisine sunulan pay kadarýnýn düþledikleri karþýsýndaki cýlýzlýðýný fark eder bu sefer de. Bu çok yanýlgýlý mukayese sebebiyle tüm sahip olduklarýnýn çok daha fazlasýný hak etmesi gerektiðini düþünür. Sahip olduklarýna razý olmayýþý onu kararsýzlaþtýrýr. Gerek düþünce dünyasýna gerek içinde bulunduðu reel dünyaya ait muhakemeye gerekse bu iki olgu arasýnda yaptýðý mukayeseye hep kendinden yola çýktýðý için olsa gerek bir daha kendine dönemez. Kendini her defasýnda merkeze koymasýyla yine her defasýnda savrulmasýnýn kaçýnýlmaz sonuçlarýyla yüz yüze gelir durur. Dinginlenmez, enginlenmez, huzur bulamaz
Ýnsan benini kafese hapseden bu düþünce yapýsý onun var olan düzen içinde yerini ve rolünü tam kestirememesiyle doðrudan ilintilidir. Dinginlenmemiþ iþtihasýyla etrafýna hükmetmek isteyen ve isteklerinin mutlaka sahibi olmak isteyen insan gururunun sapkýnlýðý, onun yaratýlmýþ bir bütünün fonksiyonel bir parçasý olduðu gerçeðini daha en baþýndan kabule yanaþmaz, kabullenmek istemez, kabullenmez. Böyle olunca, birbiriyle ilintili birbiriyle anlamlý var edilmiþ bir bütünün yine bir parçasý olarak çevresinde cereyan eden hadiselere ibret ve hayret nazarýyla bakmaz da kendi var edemeyiþ kýsýrlýðý neticesinde kendi kendisi altýnda namütenahi ezilir. Onu içerisine düþtüðü bu karmaþadan çeliþkiler yumaðýndan kurtaracak olaný gene hayalleri olarak görür; çünkü onu isteklerine kavuþturan bir anda olsa düþledikleridir. Bir anlýðýna avutur onu; ama onu her defasýnda içende var olduðu hayatla karþý karþýya getiren çatýþtýran ve kararsýlaþtýran insan zihninin bu bir anlýk yönel semesi de baþlý baþýna kýsýr bir eylemdir. Ona huzur vermez, her defasýnda içinde bulunduðu durumu ve rolünü unutturur. Her hayal kurmasýyla insan kendinden kendi gerçeðinden biraz daha uzaklaþýr.