kaðýttan kayýklar boþ bulutlarý alt etti
gevþeyen halatlarý
muhkem tut býrakma dedim yanýmdaki hayalete
dehþete kapýldý
her suretten yansýyan sana ait bir melce
kapanmayan kapýnýn geçit vermeyen tadý


sen ehl-i aþk
yaslandýðým devin ayaðýnda sektirdiði uçurum
kýrbaçlarýný sessizce akýtan nehir
sen incileri boynuma dizen tutkulu mürebbi
varlýðý tek perdede çeviren oyuna kattý beni


huzurdan ayrýlmayan kölenin uyumayan düþü bu sesler
döküldüðün her harf eridi
üzerimden elini hiç çekmeyen aþk ehli
ölümün peçesini sýyýrdým
ikiye bölündü þehla bakýþlarý
dudaðýndan sýzan þerbeti içip duruyordu zaman


kucaðýmda dirilttiðin en ateþli hastalýktan bulaþan derman
sen ehli aþk
ben vahalarda dürtüp durduðun yabancý
ayaðýma baðlanan sen aðrýlý pelesenk
aþk ehli bu aþkýn asla ait olmayan öznesi
susturduðun dillerin altýnda muhteþem yüzün
kurbiyetinden kaçýp saklandýðým bir salkým üzüm


siyahlar giyip aðýrladý ýþýðýmý yerdeyken küreleri döndüren bakýþýn
binlerce firdevsi bir anda fetheden sen
sen sardýðýn ölüyü tarumar eden kefen
uzandýðý taþý cevhere çeviren eller
týrnaklarýný batýrdýðýn demirde kaldý zehrin
en sancýlý sonlarýn kökünü kurutan neþter
sen tenime deðdikçe rengimi açan esmer


fýrtýnalarý ürküten uðultulu öpücük
ey ehl-i aþk
çizdiðin resimler nasýl da sana benzer
sen attýðýn kemikten sýyýrdýðým mücevher