Ýçim nasýrlanmaya baþladý mevsim yaza çalarken. Yüreðimde esen delilik beni nereye götürür býraksam yularýmý aklýmdan? Düþünmek istemiyorum, açýk ve aleni olarak yolun sonunu görüyorum. Duruyor tam karþýmda ve ”son benim, gel” diyor.Gitsem bir mevzu gitmesem ayrý. Öylesine örülmüþ ki yollar birbirleri ile, özgürlük çok uzaklara uçmuþ gitmiþ kocaman kanatlarýný açýp süzüle süzüle. Burasý duracak yer deðil anlaþýlan ama molayý veren kaptan kim onu da bilen yok. Durmuþ ve bekliyoruz sadece. Zamaný aksýn da geçsin saçlarýmýzdan; aðartsýn, seyreltsin diye. O zaman daha mý az acýr nasýrlar onu merak ediyorum. Teslimiyet ile güven bende yan yana yürümüyor artýk, siz de ayýrýn bir an önce bu ikisini, birde aklýma gelmiþken Yalancý Çoban deðilim ben unutmayýn sakýn.

“Neden teslim oldum” ve “Neye güvenerek” deme noktasý baþlatýyormuþ meðer nasýrlarý. Sormaya, sorgulamaya baþlayýnca da gelen cevaplar, üzerinde dans ederek zýplar dururlarmýþ acýyan yerlerin. Kimse kendine davrandýðý kadar þefkatli ve onurlu olamýyor bir baþkasýna. Sevgi ve haklýlýk ancak ve ancak kiþinin aslý mevzu bahis olduðu zaman çoðalarak yayýlýyor. Baþkasý için duyumsananlar bir hayal sadece. Geliyor, mola veriyor ve ezip geçiyor. Ama ezmeden deðil, illaki ezip zarar verecek. Ruha tutunan pençeler kanatacak, kanýrtacak. Yalancý Çoban deðilim ben unutmayýn sakýn.

Sevgisiz ve saygýsýz gidilen yer burasý iþte. Tam burasý, durduðumuz yer. Nereye gideceðim veya gitmeliyim, tekrar acýyacak mý nasýrlarým sorularýnýn cevaplarý meçhul belki ama nerede kalamayacaðým ortada en azýndan. Bilinmeyenler giderek yerini netliklere býrakýyor, ister iyi ister deðil ama belli. Anlaþýlan en iyisi hiç bir þeysiz olmak, teslimiyetsiz ve özgür. Yani Acýsýz ve nasýrsýz. Öfkesiz ve tepkisiz… Yalancý bir çobana tamamen uzak ve yabancý kalarak! Yalancý Çoban olmayarak!

29 Nisan 2007/ Simten