Kitaba güzelleme


Taala’nýn adýyla...

Bir önsöz ile baþladý Rahman olan Rab kitabýna, bir açýlýþ diledi gönüllerde...

Eylül renkli Buzaðý’nýn öyküsüne Musa’nýn güz sarýsý imtihanýný sindirdi evvel, sonra Ýmran ailesinin mümtaz macerasýný anlattý. Kadýnlar hakkýnda emretti emrettiðince; gökten Sofra’lar indirdi Ýsa’ya indirdiðince. Etinden ve sütünden ve gücünden haram ile helali ayýrdý Hayvanlar’ýn.

A’raf’ta en ince kabuðundayken cennet ile cehennem, Ganimetler paylaþýldý hak üzre. Bir Tevbe’nin kanadýnda idi. Yunus’ta gördüðümüz iman, Ad ile Ýrem üzre at sürdü Hud adlý bir sultan. Gönüller ferahý Yusuf lirik bir aþk oluverdi Ken’an’da; korkunun ve umudun þimþeðine bir Gök gürültüsüyle yandý yanan da.

Yâd et o zamaný ki hani Ýbrahim Kâbe’ye ilk taþý koymuþtu ve Hicr kentinden Semud ile Eykeliler Lut’u yalanlayýp kovmuþtu. Hatýrla!.. Ne hoþtur, renk renk, çiçek çiçek ballarýyla bir Balarasý; ne güzeldir Mirac’da Gece yürüyüþüne çýkar gibi Kutlu Sevgili gece yarýsý. Hani yedi er vardý bir Maðara’da, bir de Kýtmîr; hani âbide Meryem bir çocuk doðurmuþtu ruþen–zamîr?!..

Ta–Hâ!..

Peygamberler aþkýna!.. Kâbe ve Zemzem aþkýna; hurma ile Hac aþkýna... “Muhakkak ki Mü’minler felaha ermiþlerdir.” Ve Nur ile küfrü Ayýran’dýr bu kitâb; arz ile semada bu kitaba hayrandýr her hitab. Hiçbir kelam, hiçbir söz, eþ olmaz bir harfine; Þairler þöyle dursun, övgüsüne aciz kalýr þiirler bile. Öyle ya, Karýnca Süleyman ile bahs edebilsin mi; Hikayeler hakikate gidebilsin, Örümcek aslaný yedebilsin mi? Bu kitab ki, Rum’un elbette maðlub olduðunu da, Lokman’ýn Secde ederek hitmetle dolduðunu da, Ordular’ýn ahvâlini de, Sebe kentinin hâlini de bize dosdoðru anlattý. Bu kitap ki, Yoktan Yaratan’a özge bir sanattý.

Ya–Sîn!..

Saf saf duranlar aþkýna!.. Ve Sad aþkýna... “Ve kâfir olanlar, Bölük Bölük cehenneme sevk edilmiþlerdir.” Mü’minse açýklayarak göðsündeki imaný, ve Danýþarak nefsindeki gümâný... Namazý dosdoðru kýlarak ve Altýn ile mücevherlerden manevi süsler alarak girer yola. Ne zifiri gölgeli alev saçan Duman’lar, ne Diz Çökenler ve vuruþarak koþanlar, ne de Kum Tepeleri’nce zulümlere batanlar onu döndürebilir yolundan. Övülmüþ Elçi’dir ki ona Feth’i müjdelerdi; altýndan ýrmaklar akan Odalar müjde verdi.

Kâf!..

Tozu dumana katanlar aþkýna!.. Tur daðýndan Yýldýz doðar, Ay çýkar. Rahman “Kýyam et!” dediyse elbet Kýyamet çýkar. Daðlar pamuk pamuk atýlýr çevremizde, Demirleri eriten Mücadele çatýlýr çehremizde... Bir Toplanýþ’la toplandýðýnda, Ýmtihan olunan kadýn da... Saf tutmak üzere Toplanma gününde Münafýklar adýnda... Bilecekler elbet gerçek Kâr–zarar gününü, anacaklar elbet Efendim’in adýný ve ününü. Boþanmanýn bir yük, Haram kýlmanýn bir yok olduðu o günde, hani dönecek ya her þey Mülk’ün sahibine!.. Hani yazan Kalem, yazacak ya Hakikati yeniden ve yine O Kalem ne güzel yazdý!.. Yüksek makamlara yazýnca peygamberler kaderini, Nuh’u Tufana yazdý, denizler yana yazdý.

Cinler aþkýna!.. Örtünüp bürünen ile Örtüye bürünen eþit yaþayacak Kýyamet’i elbet, ve gümüþ tepsilerden saçýlacak cennet baharlarý ayaklarýna nevbet be nevbet. Ýnsan ki Gönderilenlerden almýþken Haberini sorgunun suâlin, nasýl da Çekip çýkardý haramýný helâlin ve nasý Yüz çevirdi cemîlinden Cemâl’in? Ah gafil insan!..

Güneþ Dürüldüðü ve gök Ayrýldýðý vakit, Ölçüde hile yapanlarýn vay haline!.. Vay haline onlarýn sema Yarýldýðý vakit!..

And olsun göðe ve Burçlara ve Gece yýldýzýna! Rabb’ýn Pek yüce adýný anarak and olsun Sarýp bürüyen kýyamete... Ve and olsun Tan vakti’nde kutsal Belde’leri kuþatan rahmete. Güneþ’e de and olsun, Geceye ve Kuþluk vakti’ne de... “Senin göðsünü ferahlatacak biçimde Açmadýk mý” buyuranýn ahdine de... O gün inananlarýn açýk olacak gönülleri, ve açýlacak gönüllerde gülleri.

Ýncir’e ve zeytine and olsun ki, “O, insaný bir Kan pýhtýsýndan yarattý.” ve Kadir gecesinde üstüne rahmet rahmet, Açýk bir belge olan Kitab’ý attý... Artýk, “Yer þiddetli bir Sarsýlýþla sarsýldýðýnda” ve Hýzlý Koþanlara çarpýldýðýnda, Kýyamet, gözyaþlarýnca Çokluklarý bir bir boþaltýr yokluklara. Zaman’a yemin olsun ki, artýk masumlara El ve dille sataþanlar o gün zilletle ziyandadýr; Rabb’ýn Fil sahiplerine yaptýðýnca, ve Kureyþ’in verilmesi gerekeni vermeyen inada saptýðýnca hasretle hüsrandadýr...

Kevser hakký için ey kutlu er! Mühürlü kalpler, almazsa haber, taþýma keder. Madem Kafirler, Yardýmý terk eder, daðlasýn ciðer, býrak olsunlar heder. Ve eli kuruyasýcanýn eli Kurusun... Sen ki Rahman’ýn özge kulusun, hemen Allah’a yönel, Ýhlas’a çark et. Tan yeri yeniden sökülürken, Ýnsanlar dehþetle dökülürken, hemen Allah’a sýðýn, kulluðu fark et.