Ekim ile Aralýk arasýnda kýþýn yüzü soðuk,soðuk kendini göstermeye baþlamýþtý. Zorlu, çetin bir kýþ olacaðýnýn haberini verir gibi soðuk dalga, dalga geliyordu. Baþýný kaldýrdýðýnda, kýraç, yazý, yaban, seyrek ,sakalý çýkmamýþ bir gencin suratýndaki kýllar gibi, aðaçlar yayýlmýþtý. Çevreye, çevredeki kuþlarýn, göçün sonunda aðaçlara, kara, kara üzüm gibi konmuþlardý.

Çaðýldayarak akan suyun hýzý kesilmiþ.Yeniden yaðacak olan karlarýn erimesiyle yine eskisi gibi coþup çaðlayacaktý. örklenmiþ kýratlar ,son, yeþilimsi çayýrlarýn yayýlýmýný yapýyorlardý. Koyunlar sürü halinde yazýn bitimini, kýrda kalan kýrýntýlarý geviþliyerek, derenin diplerinde azalmýþ su birikintilerini içiyorlardý. Ýçerken de kulaklarý en ufak bir harekete ürkecek tetikte bekler gibi iþlerini görüyorlardý.

Balýklar aðzýn kenarýnda, yosunlarýn altlarýndan saklanarak suyun geldiði yöne doðru çýkýyorlardý, ama su kalmamýþtý. Son pýnarlarýnda çekildiði, sularýn azalmasýndan beliydi. Kana ,kana içiyorlardý koyunlar.

Yamaç tepelerin altý gölgelenmiþ, ayazýn düþtüðü yerler beyaza dönmüþtü. Kuþlar, kayalarýn içindeki yuvalarýný korumak için kendi tüyleri ile, kapýyla kapatýr gibi kapatmýþlardý. Iþýðýn içeri sýzacaðý kadar yer býrakmýþlardý.
Aç kalan yýlanlar, açlýðýný, dýþarýda kalan farelerle giderir olmuþtu.

Boz, kýraç kurbaðalarý, toprak keseklerinin ve kaya parçalarýnýn arasýna gizlenmiþlerdi. Büzülmüþ gözlerini, yummuþ derin, derin çekerek içine býrakýyorlardý. Höyükler, insan boyundan yüksek, belli aralýklarda , yükselerek kendini gösteriyordu. Tepe olmuþtu sanki. Tepelerin baþýna týrmanmak bile zahmetli, zahmetli olduðu kadar da esen yelin ayrý bir tadýný veriyordu.

Tepelerin alt kýsýmlarýnda büyük kayalýklar, kayalýklarýn dibinde biten kara çalýlar vardý. Oyulmuþ, oyuklar içinde tilkilerin, kurtlarýn, zamanýnda sýðýndýðý yuvalar oluþmuþtu. Þimdi, tilkilerin kaldýðý, soðuktan kendilerini koruduklarý birkaç yerden biriydi.

Karþý kayalýklar, yamaç kayalýklardan farklýydý. Kara, kara duruyorlardý. Renk olarak. Güneþin ýþýnlarý vurmuþ gibi parlýyordu yamaçlar. Oysa, heyelan olmuþ topraklar altýndaki kýzýllýðý üste çýkarmýþtý, resmi çizilmiþ tablo gibi duruyordu. Baðlar, baðlarýn çýbýklarý, sarkmýþ köklerinden, sararan uçlarýna kadar, renkleri gittikçe koyulaþan bozarmýþ pörtlekler yeniden üzüm verecek gibi tomurcuða durmuþlardý. Üzümlerini dökmüþ, solmuþ üzümler, karýncalar, yerdeki boyu yetmeyen böcekler, kalan kýrýntýlarý toplayýp yuvalarýna taþýyorlardý. Taþýdýklarý kýrýntýlar bir kýþ boyu yetecek, yada yetmeyecek, ama gayretle, sabýrla taþýyorlardý. Toprak kendi uykusuna uyumak için aðýrdan aðýra kendini kapatýyordu. Güvercinler buðday tanelerini saplarýn arasýndan topluyorlardý.

iki boðazýn gelerek bir noktada teke düþtüðü yerde, suyun azalmasý gibi aðaçlarýnda çýplak gövdeleri sallanýyordu, rüzgarda. Yapraklarýndaki týrtýllar çocuk belenir gibi belenmiþti yapraðýn arasýna. Kýþý çoktan getirmiþ, uyumuþtu, bir daha ki yazý göremeyeceklerdi. Hayatta kalan, direnen, kendi türünden canlýlar, diðer türleri yiyerek hayata kalma mücadelesi vereceklerdi. Yolu tamamlanmamýþ, taþlý topraklý, toz kalkan yollar dökülerek kenarlardan bozulmaya yüz tutmuþtu. Aðýr vasýtalarýn gelip gittiði yerler oyulmuþ, onarýmý beklerken, geliþmesini istediðimiz kasabamýz, günler tükendikçe daha da kötüye, gerilere gidiyordu. Çok eksikleri vardý. Vergiler alýnýyor, alýnan vergiler ile yerine bir þeyler yapýlmýyordu. Yenilenmeyen, yapýlanmayan yerler çürüyor dökülüyordu. Doðayý koruyamadýklarý gibi, doðaya da sahip çýkýlmýyordu. Aðaç dikiminde yeþertilmiþ, yeþermeye yeni baþlayanlarý kýrmakta üstümüze yoktur millet olarak.

Verilen sözler tutulmuyor, 1979 yýlýnda temeli atýlan, insanlarýmýzýn büyük umutlar beslediði, hastasýnýn yolarda ölmeyeceði, hekimin yaný baþýnda olacaðý, güven içinde kendini eksik hissetmeyeceði, ilçemize hizmet için hastane temelini atmýþlardý, gelinen süreçte bir çok baþbakan, belediye baþkaný, devletin kendisi, devlet dediðimiz zatý büyükler, oy verip de seçtiklerimiz, halkýmýzý yine hayal kýrýklýðýna uðratmýþlardýr. Bunla da kalmayýp, baraj temeli atanlar paralarý iþ yapýp gösterip hortumlamýþlardýr. Sabýrla, sükunetle, Kozaklýmýza temeli atýlýp, inþaatý bitip, malzemeleri alýnýp sonardan bir emirle baþka yere taþýnan, halkýmýzýn malý olan geri halkýmýza iyade edilmeli. Bu kadar harcanan para elde var sýfýr, sýfýra karþý bekleyiþ. Bu çaresizliðe iten nedir insanlarýmýzý, çaresiz eli kolu baðlý býrakýlarak ne kazanç elde ediyorlar ki ?

Nevþehir'in Kozaklý Ýlçesi'nde 1987 yýlýnda 39 milyon dolar harcanarak yapýmý tamamlanan, ancak açýlýþý bir türlü yapýlamayan Fizik Tedavi Rehabilitasyon ve Kür Merkezi'nin hizmete açýlmasý için bakým ve onarým ihalesi yapýlacak ? Yapýlsa bile elde bir þey yok, yok olmaya, çürümeye býrakýlacak. Birde onun için paralar çöpe gidecek. Halkýn parasý halka hizmet karþýlýðýnda geri dönmeyecek. Bizi, bizleri kim kurtaracak bu vurdum duymazlýktan, her kaynayan suyun baþýna yýldýzlý hoteler dikmek bu kadar kolayken, bir hastanenin hizmete girmesi mi zor?
Elbete iþ alanlarý yaratýlmalý, iþsizlere iþ bulma olanaklarý saðlanmalý, ondan önce de saðlýðýmýz önemli deðil mi?

Kayseri ile ilçemizin arasý yüz kilometre. Kýþta, kýyamete revamý bu, kozaklý halký bunu hak etmiyor. Yurdumuzun her köþesinde bu tür yarým kalan, yapýlmýþ gibi gösterilenleri hiç kimse hak etmiyor. Hak edenler kimler? Ceplerini dolduranlar, sahte evraklar üzerinde kendi vatandaþýný soyanlar, kendi devletini soyanlar, devletin içindeki mekanizma çarký, bu çarkýn diþlerinin artýk kýrýlmasý lazým. Huzurlu, sosyal aktivitelerden yaralanacak, ulaþým kolaylaþacak, kolaylaþtýracaðýmýz mekanizmalar artýk var, bunlara kimse olmaz diyemez. Vergisini veriyorsak, hizmetini de getirmek zorundadýr devlet. Hýrsýzýna, hortumcusuna para buluyorsa, para yaratýyorsa, halkýnda yaratmak zorunda, hastanemiz açýlsýn. Yeter artýk. Baharý bekleyen çiçekler açsýn. Dalýnda solmasýn. Köylerimize toz, toprak, çamurlu, oyuk, oyuk yollardan gitmeyelim, can içinden can kopmasýn yollarda. Kader alýn yazýsý deyip boyun bükülmesin. Uzak eriþilmez yollarda hayat bitmesin.
Gururla bakalým, geliþmiþ ülkelerin insanlarýndan ne farkýmýz var. Bizlerden onlarý farklý kýlan nedir? Onlar insan ise bizler baþka bir canlý mýyýz? Hayalini kurduðumuz dünyanýn, hayal olmadýðýný, bunun gerçek olduðunun bilincine eriþtiðimizde gerçekleþtiririz halk olarak.

Tepenin baþýnda oturup dalmýþým uzaklara. Kendime geldiðimde yýllar akýp gitmiþti. Deðiþen bir þey olmamýþtý. Her þey yerli yerinde, daha da gerilere gitmiþti. Bir umutla, bir heyecanla bekliyorum açýlmasýný, açýlacak haberini, her yýl. Gözüm kapalý giriyorum. Girerken ne deðiþti neler deðiþmiþ diye bakýnýyorum çevreme. Sonra yanýldýn diyorum. Yanýlýyorsun, kandýrýldýn diyorum. Devamlýda kandýrýlacaksýn böyle giderse, diyorum.

O tepenin baþýnda hep kýþ var. Bahar gelmiyor tepelerimize diyorum. Týrmana, týrmana çýktýðým yokuþu koþarak inmek istiyorum. Çok mu görüyorsunuz ? Hak etmiyoruz deðil mi? Bunlarý hak ettiðimiz hiç bir zaman olmadý ki, olmayacakta. Gözlerimde yýldýz ýþýmasý gidiyor. Yüzümü dönüp bakamýyorum sana kozaklý. Gururla tepenin baþýnda oturup bekliyorum. Bekleyeceðim. Baharý yazý unutma….

Yusuf Ter 16.12.2006 Saat 15:06 Ýsviçre