kara mýydý saçlarý unuttum
öyle bir
kara
düþüyor olmalýydý belki de
öyle bir

tuttum...

orada öylesine denize bakýyor titreyen suyun kayaya vurduðu kavis eðriliyor dudaklarýnda soðuk beyaz ellerini siliyor yanaklarýndan belli ki denizi dost bilmiþ yenik düþmüþ gözükse de bu sýr durgunluk geçici olduðunu biliyor ve söylemedi demeyin içine pislediðimiz bu deniz temizleyecek herkesi,

cellat kýzýla boyadýðý atýyla
öyle bir
hýzlý
ölüyor olmalýydý beki de
öyle bir

unuttum...

ve topraðý güneþin tatlý nefesi ýsýttý ve taþlar aralarýndan çýkan menekþenin köklerine bakakaldýlar gökyüzü mavi bezeliydi ve yüzüne ay sürülmüþ korkular ödünç neleri varsa geri verdiler belleðin gözlerinden hüzün akýyor þimdi,

ey þimþirin köklerindeki derman
suda bir çulluk
içiyor olmalýydý belki de
öyle bir

yuttum...


böðrümde yaralý bir enik gibi büyüyor kalbim sekiz kuþ çýðlýðý ötede bir koyaðýn ayak sesleri geliyor pýrýltýsýný kemiriyorum gözlerinden bir kýzýn ve gecenin durmadan büyüyen aðzýna sürüyorum düþ yüklü bir notanýn oktavýyla,

yoroz`un bin kez yaþadýðý þey
týpký bir sülün
kuyruðu
uçuyor olmalýydým

sürmene gözlü bir atardamarda
uyudum...



Bürran SAKA
"trapezus zamanlar"