Dün, bugün, yarýn kýsacasý hergün:Ben rüzgarlarý tutsam diye düþünürken, rüzgarlarla savruluyorum.Gerçekten kaçýp, olmadýk hayaller düþlüyorum...
Ya hayal gerçek,gerçek hayal, rüyalar hayatýn ta kendisiyse..?
Ya bur kurgu, yada ödünç bir yaþamsa, kime sýðýnmalý, kimin þefkatini istemeli, kimin gözü ile görmeliyim?
Görmeliyim,görmelimiyim...?
Görebilir mi insan görünmeyeni?Koþup yakalayabilir mi geçen zamaný, yada yaþayabilir mi yitip giden gençliði tekrardan?
Hissedebilir mi insan hayatý?Tüm doðrularý bir kenara koyup,bir yanlýþa eþitlesen denklem kurulur mu ?Yanlýþlar mýdýr doðrularý götüren, yoksa yanlýþlar mýdýr bize doðrularý getiren.Kaçýncý dereceden kaç bilinmeyeni var eðer denklemse hayat...Hayat bir denklem mi?Biz hangi bilinmeyeniyiz bu differansiyelin.Benim bilinmem çözüm olacak mý cevabý bulmaya?
Bunca yýl saklandým, çocukca düþler arkasýna ve her akþam güneþin batýþýnda, hüznümün yansýmasýný seyrederek.Neden ve niçin kendimden kaçtým?
Býrakmalý mýyým, zamana tutsak olmuþ ruhumu özgür?
Her gün tekrar, yeniden doðar mý insan güneþ gibi...?
Hayýr mý?
Peki o zaman neden yaþýyor ölüler.Ölen bir çok kiþi, yaþamayý haketse, yada yaþayanlar ölümü hak etse, ikinci bir þans verebilirmisin onlara sen?
Ben yaþayan bir ölü gibi olmaktansa, ölünce sonsuza kadar yaþamayý dilerim...Bunun sýrrý ne ki?
Ýçinde saklý cümlenin, sevgi ve ...
...