Yanýk izleri gibi beyazlaþýyor sonradan tüm kabuslarým. Olmamýþ, hiç yaþanmamýþ gibi devam ediyor hayat.
Örümcek olmak istiyorum. Sekiz kolum ya da duruma göre ayaðým olsa kabuslarým olmazdý diyorum. Pek inandýrýcý gelmiyor aslýnda. Hani kulaðýma hoþ geliyor ama inandýrýcý deðil.
En azýndan umursamýyorum. Ama herkes gülüyor. Herkes umursamasam bunlarý yazmayacaðýmý biliyor.
Bu günlerde ne çok uðraþýyorum kendimle. Örümcek, çöp adam, deniz, sakýz ya da ne biliyim görünmez biri bile olsam bir þey fark etmeyecek. Hepsi zamanýn içinde varlar iþte. Hepsinin kendine göre tutarlý bir acý çekme nedeni var. Tutarsýz olan benim.
Bu durumda tutarsýz ya da arsýz olduðum için acý çekiyor olabilir miyim? Ýnsan kendine soru sormamalý. Verdiði cevaplar çok tuhaf oluyor bazen. Sorduðu sorular bile tuhaf olabiliyor.
Tutarlý þeylere karþý bir arsýzlýðým var. Evet itiraf ediyorum. Hepsini tüketiyorum. Hazmedemeyince olan oluyor iþte. Kabuslar görüyorum. Gece yatmadan önce bir þeyler yememeli insan.