MOR MENEKÞE

Ali, koþuyordu, hiç durmadan, ardýna bakmadan. Nefes nefese kalmýþtý , ama; durup dinlenecek zamaný yoktu. Birden , saðda kaldýrým üstünde satýþ yapan alýmlý çiçekçi kýzý gördü. Durdu, hemen cebinden para çýkarttý ve ‘’ Bir demet mor menekþe verir misiniz? ‘’, dedi. Parasýnýn artanýný kontrol bile etmeden cebine koydu. Bir eliyle yolculuklarda taþýdýðý büyük bond tipi çantasýyla ceketi vardý, diðer elinde ise yeni aldýðý bir demet mor menekþe.

Aslýnda taksiyle geliyordu, havaalanýndan . Ama, eve 150-200 metrelik bir mesafe varken trafik sýkýþmýþ, adeta arabalar milim milim gitmeye baþlamýþtý. Hemen, taksicinin parasýný ödeyip arabadan atlamýþ ve yaya olarak daha çabuk eve varacaðýný düþünmüþtü. Zaten; bu durumda çok da mantýklý olmasý beklenemezdi. Arabada çaresizce oturacaðýna koþmak daha iyi bir çözüm gibiydi.

Bir þirketin pazarlama bölümünde bölge mümessili olarak çalýþýyordu. Bir iþ için Ankara’ ya gitmiþ ve tam havaalanýnda iken bir telefon mesajý almýþtý.
Yan daire komþularý emekli öðretmen Ayþe Teyze, acele olarak eve gelmesi gerektiðini belirtmiþ, ama; bununla ilgili bir açýklama da bulunmamýþtý. Bunun üzerine eþinin cep telefonunu onlarca kere aramýþ, ama; bir türlü ona ulaþamamýþtý.

Acaba , bu kadar önemli ve acil olan þey neydi?.Yoksa, eþine bir þey mi olmuþtu.

Bütün olumsuz düþünceler sarmýþtý benliðini, çaresizce koþuyor, koþuyor bir an önce eve ulaþmak istiyordu. Tam evinin bulunduðu ara sokaða döndü ki, o insanýn tüylerini diken diken eden ambülans sirenini duydu. Ambülans hýzlý bir þekilde sirenleri çalarken köþeden dönüp uzaklaþtý. Þimdi, korkularý biraz daha artmýþtý. Yoksa, hamile eþine bir þey mi olmuþtu. Daha sadece 3 gün önce ayrýlmýþtý. Ankara’da iþini halledip hemen de gelmiþti. Doktoru daha doðuma en az bir aylarý olduðunu söylemiþti.’’ Aman Allah’ým!. Ýnþallah, eþime ve yeni doðacak çocuðuma bir þey olmamýþtýr’’, diye düþündü. Gerçi, gelen mesajda kötü bir þey yazmýyordu.Kendisi de bunu iyiye yorumlamýþ ve kýzým doðdu herhalde diye düþünüp, eþine bir demet mor menekþe almýþtý.

Bu Ali’lerin ailesinde bir gelenekti.Babasý da kendi doðduðunda annesine bir demet mor menekþe getirmiþti. Menekþe , çünkü kendi ailesinin inanýþlarýna göre uður ve hayýr getiren bir çiçekti. Sonunda sokaðýn sonunda ki iki katlý eski tip Ýstanbul ‘a has ahþap evi gördü. Evin boyalarý artýk iyice solmuþtu. Bahçesinde ki demir kapýnýn bir tarafý iyice çökmüþtü. Bu nedenle tam kapanmýyordu. Bahçe kapýsýndan içeri girip ,taþ basamaklardan atlayarak dýþ kapýya geldi. Çýlgýnca zili çalýyor, bir yandan da içinden eþine ve çocuðuna bir þey olmamasý için dua ediyordu. Sonunda kapý otomatý, kapýyý açtý.

Hemen, içeride ki halýya aldýrmadan ayakkabýlý merdivenlere yöneldi. Ve baðýrdý,’’ Zeynep , iyi misin ? ‘’

Merdivenleri çýkarken üst odadan Ayþe Teyze çýktý. Bir yandan üstünü baþýný düzeltiyor bir yandan da Ali’ye sesleniyordu. ’’ Korkma, Ali Bey oðlum, korkma eþin çok iyi. Ýçeride, yalnýz çocuk’’ , derken Ali, ‘’Bebek öldü mü , yoksa?’’, diye sözünü kesti. ‘’ Hayýr , bebek de çok iyi, yalnýz nur topu gibi
bir oðlun oldu.’’, dedi Ayþe Teyze. ‘’ Pekiyi de o ambülans nereden gitti. Bizim sokaktan çýkmýþtý? .’’ diye devam etti,Ali.

‘’Az önce bitiþik binada ki Halil Bey , merdivenden düþmüþtü de. Onu götürdü.’’, diye cevapladý, Ayþe Teyze.

Ali derin derin bir OH çekti. ‘’Allah’ým sana þükürler olsun ‘’, diye düþünürken
eþi Zeynep’ in odasýna girdi. Zeynep , gözleri Ali’yi görünce sevinçle parladý.
‘’Ali’ m geldin, iyi ki geldin.’’,diye devam etti, Zeynep. Odada ki ebe hemþire ve diðer komþular hemen dýþarýya çýktýlar. Ali, önce mor menekþeleri hanýmýna uzattý. Ve ona sarýlýp, alnýndan yumuþakça öptü. Daha sonra yerde duran küçük hasýr sepette ki bebeði gördü. Bebek, masum masum uyuyordu. Onu gördüðünde , kalbi yepyeni bir pýrýltý ile dolmuþtu. Yüzünde, tatlý bir tebessümle bebeðe, baktý, baktý...

Zeynep,’’ Ali ,herhalde doktor Meltem Haným , yanlýþ görmüþ ultrasonda’’, Kýzýnýz olacak demiþti dedi, bak oðlumuz oldu. Ve çok saðlýklý’’,dedi. O sýrada 4-5 yaþlarýnda þirin bir kýz çocuðu elinde bir kutu þekerle ve bir oyuncak bebekle odaya girdi. ‘’Babacýðým, bak kardeþim bana þeker ve oyuncak bebek getirmiþ, þekerden sende yer misin?’’, diye seslendi küçük kýz. Kýzýný kucaðýna alýp, þekerden ikisi de keyifle yemeye baþladýlar. Çok korkmuþ, hele o ambülansý görünce çok korkmuþtu. Neyse, eþi erken doðum yapmýþ yan komþuda ki ebe haným ve Ayþe Teyze birlikte yardýmlarýyla hastaneye gidemeden evde baþarýlý bir doðum yapmýþtý.

Bu sýrada oda mis gibi menekþe kokuyordu.