Hazan vurdu, hep sarardý baðlarým,
Kýrýlmamak mümkün deðil, a dostlar!
Ufuklarý süslemiyor tuðlarým,
Yorulmamak mümkün deðil, a dostlar!

Göz gezdirip etrafa bir bakýnca,
Ýnsan cüceleþir yüz kýzarýnca,
Dost dediðin ikiyüzlü çýkýnca,
Darýlmamak mümkün deðil, a dostlar!

Kul ki vasýl olmaz her muradýna,
Ham gönül varamaz aþkýn tadýna,
El açýp Mevla’nýn kutlu adýna,
Sarýlmamak mümkün deðil, a dostlar!

Sorulacak hesap insan ölünce,
Aðlamayý düþün, bir an gülünce,
Yaþ zevale erip, bel bükülünce,
Durulmamak mümkün deðil, a dostlar!

Bir dem düþürmeden sevdamý kire,
Kaleli’yim hakk baðýrdým ha bire.
Dünyadan vazgeçip taht-ý kabire,
Kurulmamak mümkün deðil, a dostlar!