Gözlerinden bir yudum nefes alýp alýp sana yazýyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazýlmýþ onca karalamaya inat seni yaþýyorum satýrlarýmda. Sen ve ben. Ýki ayrý kentin sabahýnda ayný güneþle uyanan iki sevdalý. Ýmkansýzlýðýn içinde, yokluðun acý nefesinde " aþký " soluyan iki yürek. Boþver gülüm. Suyla ateþin, geceyle güneþin birbirlerini sevmesi gibi imkansýz olsa da aldýrma. Yaðmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah nefesini soluyorum ben. Güneþi bekleyen kuru yaprak gibi akþam kýzýllýgýnda seni bekliyorum. Biliyorum hicbir zaman kapýmý çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek. Býrak bu dünya bize hasret borcu olsun. Hasretlikler hep demir parmaklýklarýn ardýnda kalsýn. Kavuþmasýn sýrtlarýmýz birbirlerine. Deðmesin dudaklarýmýz dudaklarýmýza. Sevgi bu deðil mi ? Yokluðunda bile sevmeyi bilmek. Aþký yücelten bu deðil midir ki ?. Bak þehrime yaðmur yüklü bulutlar konuk olduðunda ben seni ararým her damlasýnda. Saçlarýmý ýslatan bir yaðmur damlasý kadar berraktýr sevgin.. Musluðu açýp avuç içlerime akan suyu delice içmek. Çünkü içtiðim sendin. Kana kana yüreginin deryalarýndaki nefesi içtim her defasýnda.

Gözlerim baðlý halde karanlýkta merdiven inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adýmlarýmdan. Baþýmý kaldýrdýðýmda bulutlar kanap açýp gözlerinin içinde sýcak iklimleri gördüm. Dokunduðum herþey de ellerinin sýcaklýðýný aradým durdum. Oysa ellerini hiç tutmadým ki !.. Baktýðým her noktada gözlerinin derinliðindeki umudu sevdim. Ýnan gözlerini hiç yakýndan görmedim ama hep seni yaþadým. Rüzgarýn hep senin saçlarýna ýlýk meltem gibi dokunduðunu bildim. Görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi öðrendim.

Sen gülümsediðinde gecekondu pencerelerinde cicekler açar. Her nefes alýþýnda gökyüzüne nice yýldýzlar kanatlanýr. Yaðan yaðmur kadar bereketlidir gözyaþlarýn. Engin denizlerin içinde sakladýðý berraklýk kadar yalýndýr bakýþlarýn. Ve saçlarýn, rüzgar bile kýyamaz saç tellerini savrulmaya. Biliyorum bu hasret mapuslugunda günleri saysam da, bu özlem her gün acýlarýmý kanatsa da ben seni sevdim. Yüreðinin içinde büyüyen bir cocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata. Ben seni gözlerinde biriktirdiðin düþlerle sevdim.

Seni sevdiðimden beri kuþluk vakti kýyamadýðým gözyaþlarýný kelebeklerin sýrtýnda taþýyan bir yürek oldum ben.Gözbebeklerinden süzülen nemli yaþlarý baharlarýn koynunda kuruyan ciceklerin köklerine sundum her defasýnda. Öyle deðerli ki ; gözlerinden süzülen yaþlar , imkaným olsa o nemli yaþlarýnla ciceklerin yüreklerini yýkardým..Seni sevmek böyle duru böyle yalýn bir aþk.. Seninle her gece yýldýzlarýn saðnaðýnda sana düþlerimi sundum. Bir an hayat yokusunda yorulsam, kenar köþelerde deðil ben senin yüreðinde " nefesini " soludum. Reyhan kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim. Rüzgarýn keman çaldýðý ve yýldýzlarýn naðmelerle bestelere gebe oldugu vakitlerde hep seni düþledim. Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim. Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsýz yaralarýma. Uykusuz yüreðime ayazlar çivileri reva görseler ben senin saclarýn daldým rüyalara..Seni düþündüm zamanýn ötesinde. Ýmkansýzlýgý sevdim. Gözlerindeki nemin saflýðýný, gözyaþlarýn duruluðunu ve iki dudaðýn arasýnda hayata hediye ettiðin nefesini sevdim.


" Bilir misin
Nefesinde baharlarýn soluduðunu ?
Bilir misin her gece
Yetim kuþlarýn yüregine dolduðunu ?
Bilir misin her gözyaþýnla
Topraktan yeni filizler doðduðunu ?
Uzaklar da bir adamýn
Senin her gülüþünde
Hayata sýmsýký tutunduðunu
Bilir misin ey yar ?