Yine Yüzün gülmüyor,Mutsuzluðun Dünyaya Bedel Yüzünden Okunuyor.

Ýçime Attýðým Dertler Yiyip Bitirdi Sevinçlerimi

Bak Gökyüzüne Rahmet Kokan Bu Güneþ Aydýnlýðý Saklýyor

Karanlýk Bir gölge Gibi Peþimde

Bu Kadar Umutsuz Bu Kadar Çýkmazlara Kaderim Nasýl Denk Geliyor.

Olmadý Ýþte..

Ýsyanýnda Bir anlamý Var Zamana Karþý

Ýstediklerimi Yine Vermedin Hayat.

Son Kuþlarýn Gidiþini Ýzlerken Gözlerim,

Ne Denli Suskunluðun Büyük Oluþuna

Þahittir Hasret Çekmek

Yeri deðildi Sonbahar

Ne BaharLarý Soldurdum Sen Gibi Ömrümde

Þimdi Bir Kalan Sözdür,

Buruk Bir Yaþamýn Tek Kelimesiydi Yalnýzlýk. . .