ANNEMÝN YOKLUÐUNDA
(YOK OLUÞUN)
Hüzünlü Bir Aðustos gününde doðurmuþtun beni
Umutlarý katýk yapýp yedirmiþtin ekmek arasý
Varlýðýna sevindirmiþ, yokluðuna yerindirmiþtin yýllar yýlý ve,
Bir sýðýnaktýn hep bana, bana hep bir tren garý…

Bana anlatamadýðýn bin bir gece masallarýnýn
Acýsýný çýkarýrdýn sýcaklýðýna sararak…
Öpüþünü hissetmeden uyandýðým sabahlarýn
Dayanýrdým aðýrlýðýna, varlýðýna dayanarak!


Her sevdanýn örneðidir Nebi’nin Rab’býna duyduðu
Vaki deðil bu arada eþin eþ’e doyduðu
Sýcaklýðýný arayarak geceleri uyuduðu
En acýsý sonunda yokluðunu duyduðu…

Vakýa! Sevdim senden baþka birkaç kadýný
Ne gezer bulamadým senin müthiþ tadýný!
Yalvarýþým kýramadý gitmekteki inadýný
En acý elveda’ydý bu kainatýn duyduðu!


(YOKLUÐUNDAN SONRA)
Ne masal anlatabilirsin artýk, ne fýkra, ne hikaye
Dünyadan kopup gidiþin bilmem ki niye?
Yýkýk bir saray kaldý gidiþinden geriye
Evladýn kýrýk dökük, yalnýz be anne!

Çocuðundum, kuzundum, bebeðindim,
Evladýn, hasretin, özlediðindim,
Asla vermemeye direndiðimdin,
Seni de kaybettim, biriciðimdin.

Karmakarýþýk duygular þu an beynimde
Ezbersin, zikirsin adýn zihnimde
Mekan’ýn cennettir Allah indinde
Nur olsun kabrinde mahþerin anne!

Annem sevenim yok senin dýþýnda
Þu kahpe dünyanýn boran kýþýnda
Zavallý evladýn artýk 40 yaþýnda
Ve senden uzak ve sensiz, çaresiz anne!
               01 OCAK 2006