Kalakalýyorum sensizliðin ortasýnda
koskoca þehirdeki kaldýrýmlar
yutuyor beni.
garip bir iç acýmasý yaþýyorum,
kanasam,
kendime aksam
seni bulamýyorum.
haykýrsam
yola düþsem
sana varamýyorum.
uzaklýðýnla
yüreðime öyle bir yük alýyorum ki
tasasý baþkasýna kalmaz yeis frtýnasýna kapýlýyorum.
müzikler çalýyor sözsüz ve nakaratsýz.
yinede
her þey seni anlatýyor
söz söz
adým adým.
sabah gelirken ön koltuktaydým
arka koltukta senin olduðunu düþünüp
elimle elini tuttum
elim ýsýndý
titrek bir mum alevine takýlýverdi gözlerim.
hüzün düðümlendi boðazýma
kaçýncý yanmak bu gülüm kaçýncý devrediþ günlere.
hikayeler okudum aþklara dair.
Kafka'nýn Milena'sýna yazdýðý mektuplar geldi aklýma
yýllarca birbilerini görememiþ ve aþklarýný satýrlara dökmüþ iki aþýk
ve
birbirlerinden uzak ölümler baðýþlýyor bedenleri aþklarýn.
Sevdam bir uzun yol bana.
düþtüm geçmiþ tarihli takvim
yapraklarýndan yollara.
adýmlarým kan revan bedenimde
ve acýsýz günleri müjdeliyor akýp giden saniyeler.
gelebilme umudu olmasa bile
ruhumu teslim edip sana varma umudu elbet olacaktýr.
garip bir aþk
hikayesi yaþanan
sen uzaklarýn türküsü
ben nakaratsýz melodiler
bir araya gelip büyük salonlarda söylenen aryalara dönmek var
yada birimiz
þiir tadýnda yola devam edecek.
bir diðerimiz enstrümantal müzik olarak sözlerini ve þiirini arayacak.
ahhh gözlerimi gözlerine
yaslayamadan düþtüðüm taþ yataðým.
sonsuzluðunla sana yalnýzlýk
müjdeliyorum.
çoðul sevdalara koþan bedenimle.
merhaba özgür ruh.
merhaba yarýným