Karanlýk Ayna


Ýþte geldi...
Güzel bir bahardan geriye kalan puslu bir aynanýn ardýndaki siluet....
Birazdan bitecek.
Kalktý, sarýldý. Sonra pencerenin önüne gitti.
“Ýþin þakasýndaydýk belki bir zamanlar ya da esmer kokan, gece kamaþtýran
bir acýnýn izini sürüyorduk tenhalýklarda.”
Sigara aradý. Son sigara.”Korkma.”dedi. Titredi dudaklarýnýn kýyýsýndaki yarým kalmýþ özlem. Unutmaktý belki geçmiþ.Ya da çürümekti.
“Hatýrlýyor musun” dedi.”Hatýrlýyor musun”...Hiçbir þeyi
hatýrlamýyordu, unutmuþtu, belki de evet belki de çürümüþtü.”Sus, suuuusss hiþþþþþþt”dedi sakince.”Kabus görüyorsun bak ben buradayým”
“Alýþmýþtýk buraya; bu yalnýzlýða, mutsuzluða, bu kahrolasý kokuya.”Derin hüzün çizgileri önce yüzünün sonra da saçlarýnýn rengini deðiþtirmiþti bu daracýk sokakta.”Dýþarýda yaðmur var.” Elini cebine attý, sonra dönüp yaðmura baktý.” Sen, sen delisin” dedi. Yaðmurun sesine baktý.”Yaðmur altýnda kaldý sesimiz” dedi.Gece kamaþtý.Yaðmur dindi. ”Hatýrlýyor musun” dedi. Hatýrlamýyordu. Yaðmur dinmiþti. Son sigarasýný içiyordu. Pencerenin önünden karanlýða doðru bir adým attý. “Sen seviyorsun zaten yalnýzlýðý.” dedi. Sevmiyordu. “ilerde
belki bir gün...” sözünü bitirmedi. Sonra “Baþka köylerde görmek gerek. Aðlama ne olur aðlama” dedi.Gece kamaþmýþtý.Yaðmur çökmüþtü avuçlarýna.Sandalyeyi çekip pencerenin önüne oturdu. “Üzülme emi” dedi.
“Sahi adýn neydi senin” dedi “Ya adýmýz neydi bizim...” Sigarasýndan derin bir yudum çekti. Elini buðulanmýþ cama götürdü. Parmaklarýný açtý, avucunun ve parmaklarýnýn izini býraktý cama. “Üzülme emi, korkma” Sonra “paran var mý” dedi. Yoktu ve korkuyordu da üzülüyordu da. “Hem sen seviyorsun...” Geriye döndü gülümsedi. “Yaklaþ” dedi. Sandalyeden kalktý. Yaðmur kamaþmýþ, gece çökmüþtü. Karanlýða doðru bir adým daha attý. “Çok güzelsin” dedi. Gözlerini kapattý. Bulutlar daðýlýyordu. Sokaðýn lambasý yanýp yanýp sönüyordu. Denizin sesini duydu.gözlerini açtý.Ay kamaþmýþtý. “Yolun uzun” dedi. “Ama uyuma lütfen” Yerdeki aynayý aldý. Gözyaþý damladý aynanýn üzerine. Ay kamaþmýþtý. “Ben bilmem” dedi. Sessizlik çöktü odanýn ortasýna.
“Düþ görmezsen gece intiharým olur.Hani hava sýcaktý, balkondaydýk, çay içiyorduk.Yýldýzlar (d)üþüyordu hatýrlýyor musun” dedi. Hatýrlamýyordu.
Sigarasýnýn külü düþtü ayaklarýnýn önüne. “Sakýn unutma” Külü bu kez üfleyerek daðýttý odanýn içine. “Bizde daðýldýk mý böyle” dedi. “Þarký söylesene” dedi.Baþýný avuçlarýnýn içine aldý.Gizli aðladý.Sonra ýslanan burnunu çekti. “Sýký giyin üþütme” dedi.Saatine baktý.Saat durmuþtu ya da zaman yoktu. “Tükettik her þeyi;aþký,umudu,öfkeyi,zamaný ve mekaný” Gök kamaþtý. “Elini uzatsana” Avucunu öptü. “Hatýrlýyor musun buraya ilk geliþimizi” Hatýrlamýyordu.
“Yüreðin acýyor mu” dedi. Sigarasýný yudumladý bir kez daha. “Çok karanlýk burasý” Bir kibrit çaktý.Oda aydýnlandý.Gözleri kamaþtý. “Sabaha çok var sarýlsana bana” dedi.Sonra iki eliyle kendini tokatlamaya baþladý. “Ne yaptýk biz, ne yaptýk, ne yaptýk” Sigarasýnýn son yudumunu çekti ve attý.
“Sigaran var mý?” Camdaki elinin izine baktý. “Üzülme emi, bakma öyle”
Boþ ve karanlýk odanýn içinde yürümeye baþladý. “unutacak mýyýz þimdi her þeyi” “Unutma emi” dedi. “Sokulsana yanýna” Üþüyordu, aðlýyordu. Saçlarýný kavradý elleri. “Yeter, yeter, yeter, yeter” dedi. Saçlarý ellerinde kaldý. Avuçlarýndan býraktý yere doðru saçlarýný. “Gitmezsek , hep burada kalsak. Sabaha daha var deðil mi? Sýký giyin üþütme tamam mý! Sen beni düþünme ben baþýmýn çaresine bakarým” dedi. Sokaktan bir araba geçti. Sokak kamaþtý. “Hep gül tamam mý! Adýn neydi senin. Mektup yaz emi.Hani ben hastaydým hatýrlýyor musun?” Hatýrlamýyordu. Uzaklardan bir ses duyuldu belli belirsiz. “Kamyoncular çoktan konaklamýþtýr bir yerlerde” Aðladý. “Mutluluk baþka bir karanlýk odada kilitli kalmýþ” Bu odada bulaþýcý bir hastalýk: korku,acý ve hüzün dolaþýyordu ayaklarýnýn altýnda.Kendini yumruklamaya baþladý.Taþ kesildi,yere düþtü.Kalktý ýþýðý açtý.Az önce karþýnda duran kendi kendisiyle konuþmasýný saðlayan aynayý yumruklayarak ellerini parçaladý. Sesler kesildi. Konuþma bitti. Sonra “Konuþ benimle tamam mý hep konuþ” dedi.