Derin-lik-lerin algýlanýþý, insanlarý birbirinden ayýran en ince anlayýþ ya da hissediþlerden biri. Görünmezler, su kadar duru olmayan hiçbir ortamda, uzanamazsýnýz... Kendinizi içine atarsýnýz ve asla düþmezsiniz eðer farkýndaysanýz oraya indiðinizin. Hep çeker sizi sanki bir koku, aþktan, sevgiden belki de mutluluktan gelen ýlýk bir rüzgar taþýr onu, diðer yandan kaynaðýný acýdan, kederden belki de hüzünden gelen soðuk bir fýrtýna doðurmuþtur... Zaman verimli bir topraðýn üzerine yýkýlmýþken, harabeye dönmüþ bir kenti de kaldýrýr üzerinden nefes alabilemesiniz diye. Hayatý anlatýr iþte o zamanýn derinlikleri, içine sinmiþ huzuru kazandýrýr. Duygularýnýzý taþýrýr en kurak yerlerde, vakti saymaksýzýn...

Göstermez apaçýk kendini, göremezler bir çoðu bu gizemi oysa hayat oralarda gizli. Farký yakalamak ya da farklýyý yaþabilmek onu algýlamakla baþlar. Hiçbir þey sadece göründüðü gibi sýradan olmamalý. Onlarý öyle görmek derinlerini hissedememek hayatý yok saymak, yaþamamak demek. Biliyor musunuz bazen kendinizi kaybedesiniz gelir derinlerde, herkesten ve herþeyden uzak dinleyin onun mýrýldanýþýný,sessizliðinde arada bir çýkan uðultusunu. Galiba sen ne kadar derinsen onlarda o kadar çok çekiyor ve seviyor seni...

Derinlikler gerçekleri sindiriyor içine. Ama gerçeklere uzanan yollarý görebilenler derinliklerden korkup kaçmayanlar zaten kendi derinliklerini bilenler ve ona zaman ayýranlar için hiç de sorun deðil dolaþmak oralarda. Sadece görebildiklerinin var olduðunu düþünenler için birer hayalden, yanýlsamadan ibaret derinlikler. Alalede somutluklar dýþýndakileri algýlama yetilerini kaybetmiþler. Gökyüzüne her baktýðýnda mavi,doðada her bulunduðunda yeþil, güneþ her doðuþunda sarý ve kan her akýþýnda kýrmýzý onlar için. Bazen, gökyüzü karanlýktýr derinliðinde zor tutar aðlamamak için kendini, doða küsüverir grileþir mis gibi kokusunu yitirmek üzeredir ama bunu derinliklerine gizler, güneþ ise bazen hiç doðmaz kaçma çabasý nedendir sanýrsýnýz bulutlarýn ardýna kendi derinliklerini ýsýtýr arada, kan uðruna akarsa sevginin alyuvarlar görevini yaparken kýpkýrmýzýdýr rengi yoksa hep diðer maddelerden alýr rengini, derinlerinde ise herkese has bir rengi vardýr. Azalan sayýmýzda yok olup gitmeyiz belki ama kaçarýz onlardan çaresizce ve onlar adýna üzüntüyle. Bir yenilgi deðil,bir korkaklýk hiç deðil, sebebi, yorgunluk ve bir zamanlar yaþanýlamayan derinlikler...

Hep insanlara adamadýk mý kendimizi, onlara da birþeyler kazandýrmak yolunda canýmýzdan bedenimizden vermedik mi? Kendi dertlerimize taþ basýp, kýrýk dökük býrakýp her yanýmýzý onlarý sarýp sarmalamadýk mý? Dinlenmeye ihtiyaç duyduk sonunda baþbaþayýz yýllardýr kendimizle. Dünya yuvarlaklýðý kaçýnýlmaz da olsa en azýndan meteorlarýn yarattýðý çýkýntýlar da susarakta olsa gerçek sevgiyi taþýyan birileri vardýr ümit ederim. Þimdilerde doða gerçekliðiyle çekiyor bizi içine, sessiz anlamlý derinliðine,o da biliyor biz ona muhtaç o da bize, bir tutam beklentisiz duygu ve deðer umuduyla...!