Ýþte yazýyorum þiirimi,
Ölüm yýldönümüne var daha
Belki okurum, dost gönüllere
Belki yanýma kâr kalýr göz yaþlarým
Kendime saklarým.

Acýlarý katýk etmiþtin ekmeðine
yanmýþçasýna haykýrýrdýn türküleri
Sen söyledikçe ben ölürdüm
Ben öldükçe sen söylerdin
Yüreðimin sesinden.
Ben kaldým, sen öldün
Döndün yüreðimde
Sanki geri döndün.
Sevdiklerini söyleyenlerden çok severdin ülkeni
Kýskanýrdýn, sakýnýrdýn Türkiye’ni
Söyledikçe türkünü
Tüterdi fýrýn bacasý gibi yüreðim
Aðlardý gözlerim sesinde
Aðlardý yüreðim, þarkýlarýn içinde.
Ýsyanýn kitabýný yazmýþtýn
Acýlý yüreðini kazmýþtýn
Dertlerimizi haykýran sesinle.
Þimdi, sesinle aðlýyorum
Devamda acýlar, kahýrlar yine.
Severdin ya insanlarý
Sevmeden yazýlýr mý þiir?
Sevmeden, söylenmez türkü
Karasevda bir tutkuyu çok gördüler
Seven bir yüreðin sesi battý elitlere
Seni kurban ettiler
Seni kurban ettiler
Gelgitlere.

Kirli Paris,
Hasretin karasýnda yüreðini tüketti
Özlem fýrýnýnda yaktý, yanmýþ yüreði
Oysa vatanýnda ölmekti dileði
Yaþayamadýðý memleketinde ölmekti adam gibi.
Ben Türküm
Bilmeni istedim ne önemi varsa
Ülkemi seviyorum kendimce
Seni de seviyorum þarkýlarýnda
Kürt yüzünün sakallarýný seviyorum
Ýsyanlarýný seviyorum adamým
Kavgadan uzak düþünceni
Kavga eder gibi haykýrýþlarýný seviyorum.
Piyonlarý sevmiyorum,
Kalýpsýzlarý, cývýklarý
Riyakar yýlýþýklarý sevmiyorum,
Senin gibi.
Hýrsýzlarý, bozguncularý
Vatan sever görünen oyuncularý sevmiyorum,
Senin gibi.
Silahlarý, savaþlarý sevmiyorum
kardeþleri, barýþlarý seviyorum
Ýnsanlarý seviyorum
Seni seviyorum,
Seni seviyorum þarkýlarýnda.

................
“odam kireç tutmuyor kumunu karmayýnca
sevda baþtan gitmiyor, yanýna yatmayýnca”
.....................
........................
“ben sevdim eller aldý
niye, ben ölmüþ müyem?”