Yaþamýmdan birbiri ardýna geçen her gün biraz daha yardýmcý oluyor aslýnda yaþamýn ne kadar deðiþken bir hayal alemi olduðunun farkýna varmam için...

Çoðu zaman ilkbaharda sonbaharý sonbaharda ilkbaharý yaþatýyor bizlere..Yazda,kýþýn soðuk sinsi hüznü,kimi zaman da kýþta yazýn yakýcý sýcaðý vuruyor kalplerimizi...Ama insanoðlunun en önemli yaný da herþeyi zamanla unutmasý oluyor..Unutuyoruz...Yeniler geliyor eskiler daha da derine kayýyor..Sürekli birþeyler öðreniyoruz ve derimiz her geçen gün biraz daha kalýnlaþýyor.. Atýk dikenler batmaz oluyor,can yakmaz oluyor,kan akýtamaz oluyor.. Yavaþ yavaþ en az zararla kayýpla çýkabilmeyi öðreniyoruz ruhsal depremlerimizden.. Yavaþ yavaþ gözyaþlarýmýzýn kýymetini anlýyoruz ve ne kadar boþu boþuna akýttýðýmýzý...Üzülerek ziyan ettiðimiz her saniyenin meðer dünyanýn en büyük kaybý olduðunuzu öðreniyoruz...

Ben kendi hesabýma artýk kaybetmediðime inanýyorum..Artýk beni üzenler beni kýranlar çekip gidenler evet siz, sadece siz kaybediyorsunuz...Ben buradayým mutluyum dim dik ayaktayým ama siz, bir baksanýz kendinize ve ne kadar silikleþtiðinizi görseniz bakmaktan kaçtýðýnýz aynalarýn önüne düþtüðünüzde...Söylediðiniz yalanlar kandýrdýðýnýz bu küçücük yürek hiç mi geçmiyor karþýnýza geceleri...Güneþ artýk daha çok yakmýyor mu yalanlarla incelmiþ derilerinizin altýndaki yüreðinizi...Biliyorum,hissediyorum ve inanýyorum artýk ben kaybetmiyorum sadece siz kaybediyorsunuz... Oysa neler geçip gitti ellerinizden..Ne güzel diyarlarýn kapýlarýný ateþe tuttunuz da bir daha size açýlmadý...Yazýk...Öle güzel geceler gündüzler kaybettiniz ki belki de bir ömür doya doya mutlu olabilecekken bir ömür kötü olark anýlmayý seçtiniz.. Boðaza bakan bir pencereden akþamý getirirken düþünüyorum sizleri..Hepiniz aslýnda aynýydýnýz..Tek farkýnýz size verdiðim deðerin miktarlarýydý.. Kiminizi yüreðime eþ yapmak istemiþtim,kiminizi yoluma yoldaþ,kiminizi dost bilmiþtim zor anýmda...Ama hepiniz aynýsýnýz,hepiniz artýk hiçbiþeysiniz...

Ben kaybetmiyorum sizler kaybediyorsunuz.. Büyük senfonilerde arada farkýna varýlmadan kaçýp giden notalar gibi, yanlýþ çalýnan birer sessiz nota gibi uçup gidiyorsunuz,kendi içinde o senfoniyi yaralamanýza raðmen o, siz uçup giderken de gümbür gümbür çalmaya alkýþ almaya devam ediyor,çünkü binlerce doðru çalýnan notanýn ve o güzelliðin içinde siz kaybolup ve hatta kaybedip gidiyorsunuz...

Kaybetmiyorum ,kaybediyorsunuz....Yaþayan benim,sizler ölüyorsunuz...

Saygýlarýmla
Sihem TACHOULÝ
26 Mayýs 2005 Perþembe...