Kandýrýkçý Bahar

Artýk sabahlarým kuþ sesleri ve bahçelerin mor bakýþlý leylak kokularýna uyanýyor. Kardan, kýþtan, çamurdan, soðuktan yakýndýðým günler sona erdi. Lalelerin, sümbüllerin ardýndan mevsim sardunyalarýn kýrmýzý bakýþlarýna gelip çattý. "Dýþarýda deli bir yaðmur vardý. Bu gün sana gelecektim ama hiç vaktim olmadý. Göz açýp kapayýncaya kadar akþam oluyor. Sen de biliyorsun zaten günler çok kýsa." gibi mazeretlerin son kullanma tarihleri çoktan doldu.

Mazeretlerimin bir çoðunu inandýrýcý bulmadýðýný biliyorum. "Ýnsan isterse her þeye zaman bulabilir." dediðini duyar gibi oluyorum. Çok alýþýlmýþ bile olsa insan yine de bir þeyler söylemeli. Karþýna çýkýp süklüm püklüm suçunu kabullenmiþ bir çocuk gibi boynu bükük durmaktan hiç hoþlanmýyorum. "Ýnan bana hep aklýmdasýn, bir türlü vakit bulamadým." dediðimde sen de hemen yumuþuyorsun.

Sýk sýk arayýp sorsam, çat kapý çýkýp gelsem, örneðin her gün üç kez telefon etsem seni þimdikinden daha çok sevdiðim gibi bir sonuç mu çýkacak? Belki yoðun ilgiden sýkýlacaksýn. Ýstemeden seni bunaltacaðým. Üstelik "Beni biraz rahat býrak, çok üzerime düþüyorsun."da diyemezsin. Çünkü ilgiden þikayet etmek þýmarýklýk gibi algýlanýr.

Yoðun duygular, sýrýlsýklam sevgiler anlatan çok güzel cümleler kuramsam bile sana hep yazýyorum. Sana yazmaya baþlamadan önce küçük bir ön hazýrlýk yapýyorum. Eðer çiçeklerim varsa onlarý vazoyla masama koyuyorum. Bana armaðan ettiðin müzik CD'sini çalmaya baþlýyorum. Çoðunlukla mutfaktan bir bardak çay dolduruyorum. Sonra aklýma ilk gelen cümleyi yazýyorum. O cümle daha bitmeden anlatacaklarým kendiliðinden baþka cümlelere kayýyor. Bazen ortaya sadece "Er Mektubu Görülmüþtür."tarzýnda cümlelerden oluþan bir mektup çýkýyor. Suya sabuna dokunmadan sadece hal hatýr soran cümlelerle mektubu doldurduðumu ancak bitirdikten sonra anlayabiliyorum.

Sana yazmaya baþladýðýmda genellikle çayýmý içmeyi de unutuyorum. Bitirince son bir kez okumadan önce kendime yeni bir çay dolduruyorum. Bazý cümleleri düzeltip, bazýlarýný yeni baþtan yazarken bir yandan da çayýmý yudumluyorum. Hiçbir zaman yazdýklarým tam olarak içime sinmiyor. "Yine olmamýþ iþte."diyorum. Silip atmaya da gönlüm razý olmuyor. Biraz düzeltip yeniden bir kez daha okuyorum. Hep deðiþtirilmesi, düzeltilmesi gereken yerler olduðunu gördüðüm halde üþenip vazgeçiyorum. "Hadi bu sefer de böyle olsun, sonra daha güzelini yazarým."diyorum.

""Er mektubu görülmüþtür." cümleleri bile susmaktan, hiç yazmamaktan daha iyidir. Uzun uzun susmak karþýnýzdakine eza, cefa etmektir. Genellikle küsünce odanýn en uzak köþesine kývrýlýp oturursunuz. Bakýþlarýnýzý da halýnýn desenlerine yada duvardaki saatin tiktaklarýna gömersiniz. Susmak bizden birkaç kelam bekleyen birine, aðlamaklý hatta küfürlü bile olsa sesimizi duymaya razý birine kan kusturmaktýr. Bunun için iþte ben sana hiç susmuyorum. Sen de sakýn bana hiç susma emi... Beni kolu kanadý kýrýlmýþ ve çaresiz býrakma.

Bahar herkes gibi benim de aklýmý çeler. Okulu kýrmak gibi, her þeyi yüz üstü býrakýp kaçmak gibi derin bir istek duyarým. Çiçek açmýþ aðaçlar, ýlýk yaðmurlar, evden, iþten ve bu kentten kaçma isteðimi tetikler. Oysa ne beni kucaklayacak baþka bir kent nede baþka bir iþ vardýr. Beni en iyi bu sokaklar tanýr. Yedi iklim, üç kýtanýn en geç baharýný, en serin yazlarýný buradan baþka hiçbir yerde bulamam.

Böyle söylediðime sakýn aldýrma. Lafla peynir gemisi yürümeyeceðini sende benim kadar iyi bilirsin. Söylemek çok kolay ama gitmek hep zordur. Ben bahara ve onun insaný baþtan çýkaran masallarýna hiç inanmadým.Varsýn bahar, baðýra çaðýra bildiði bütün þarkýlarý söylesin. Artýk ben onun daðlarý, dereleri, ormanlarý ve sokaklarý saran yaygarasýna aldýrmayacak kadar büyüdüm.

Söylediklerine katýlýyorum. Neredeyse iki ay süren bu çiçek ve yaðmur harmaný en aklý baþýnda adama bile oyun oynayabilir. Bu mevsim herkes biraz korumasýz ve melankoliktir. Çoðunlukla ne olup bittiðini iþ iþten geçtikten sonra ancak fark ederiz. Her zaman gördüðünüz ve hatta birlikte çalýþtýðýnýz birinin bakýþlarý göveriverir, aklýnýz gözlerinde asýlýp kalýr. Sizi sarmalayýp gecelerine götürdüðünde iþ iþten geçmiþtir. Telaþla uykularýnýzý ararsýnýz ama bir türlü bulamazsýnýz. Dün sabah koyduðunuz yerde olmadýðýný anlarsýnýz. Bütün evi alt üst edersiniz. Balkona çýkýp birbiri ardýna sigara içersiniz. Gece ve kentin ýþýklarýnýn hiç bu kadar güzel olduðunun ayýrtýna varmadýðýnýzý keþfedersiniz. Ertesi güne kan çanaðý gözlerle uyanýrsýnýz. Yataktan çýkmak ve iþe gitmek dayanýlmaz bir eziyet gibi oluverir.

Kaç zamandýr seni uyarmak istiyorum. Yazmak bu güne kýsmetmiþ. Sen sakýn bahara kanýp kimselere uyma emi. Sen þimdi "Ne alaka yani, taþ düþmeden ayý çýkmadan bu mevzuda nerden çýktý?" diye soracaksýn. Hiç, sadece mevsimin mana ve önemine binaen söylemek istedim. Kendim için bir þey istiyorsam namerdim. Zaten çoðu gitti azý kaldý. On beþ yirmi gün daha diþimizi sýkarsak bu illetten de kurtuluruz. Pazara kiraz gelince bütün büyüler kendiliðinden bozuluverir.

Seyfullah Çalýþkan