Michael Jackson , dünya çocuklarý için bir gün kutlanmasýný önermiþ. Ýyi yapmýþ. Eðer o böyle bir istekte bulunmasaydý belki de hiç aklýnýza gelmeyecekti bizim tüm dünyaya hediye ettiðimiz böyle bir günü zaten kutluyor olduðumuz. Atatürk tarafýndan düþünülmüþ , uygulanmýþ. Ve hali hazýrda bizim biliyor olmamýzýn tüm dünyanýn kabul edip uyguladýðý anlamýna gelmediðini anlayamýyoruz zaten. Yaptýðýmýz hiçbir þey ses getirmiyor , bu enkazýn altýnda kaldýkça da getirmemeye devam edecek. Kabul edilmek , kabul etmekle baþlar ve bizlerin en büyük eksiði de bu zaten.

Kendi içimizde çýrpýndýkça ve tartýþtýkça bu gel-git ler çocuklarýmýzý da kucaðýna alýp bizlerden önce öfke ile büyütmeye devam edecek. Hiçbir þey yapmamaktan iyidir diye düþünenler var ise eðer onlarda kendi yanýlgýlarý ile yaþayacaklar demek ki.

Önce ayýrmak gerek , kavga mý ediyoruz yoksa tartýþýyor muyuz? Kýrýcý olmak hedefinde miyiz , yoksa yapýcý bir tartýþmanýn önemine inandýðýmýz için mi bir adým öne çýkýyoruz. Bizler , daha doðrusu kendini tartýþýyor sanýp ta o program senin bu program benim gezenler var ya , iþte onlar aslýnda beyinlerinin ne kadar kýsýr olduðunu ispatlýyorlar tüm seyretmek hatasýný gösterenlere. Bir insanýn bir konuda tartýþmasý için önce kendine ait olan fikri ortaya koymasý ve gelecek olan olumsuz yaklaþýmlarý bertaraf edecek kadar bilgi ve öngörüsüne güveniyor olmasý gerekiyor. Baþkasýnýn fikrini , “aman her neyse bu benim ideoloji kardeþim/ din kardeþim . Demek ki fikri doðrudur ve savunulmalýdýr “ tezinden yola çýkarak tartýþanlara acýyorum. Onlar sadece baðrýþýyorlar zaten.

Savunmada ki yanlýþlar aþikar. Bir de çürütme yanlýþlarý var ki , daha vahim boyutlarda. Birinin fikrini deðiþtirmek için , öncelikle kendi fikrinden daha doðru bir fikirle karþýsýna çýkmak ve rakibin tezini çürütmek yerine; fikrini deðiþtirmeye, gerçeklerle gitmeye çalýþmak olmalý ikna etmenin yöntemi. Bu ayný zamanda karþý tarafýn tezinin de kabullenmeye hazýr olmayý getiriyor tabii beraberinde.

Bizler , kendimizin veya bir yandaþýmýzýn üretmediði tüm fikirlere karþý saplantýlýyýz zaten. Bu yüzden ciddiye alýnmýyoruz. Bu yüzden , ciddiye alýndýðýmýzý düþünerek kendimizi avutmaya çalýþýyoruz. Etik kimliklerimizi en olmadýk zamanlarda bile masanýn ortasýna oturtup , gerçek budur demenin anlamýný çözememiþ bir birey olarak soruyorum , neden böyle davranýyoruz.

Bir kýsmýmýz , baþörtüsü olmalý ve ya olmamalý, kadýn kapanmalý veya kapanmamalý diye tartýþýyor hala orta yerde. Yahu , resmi kýyafeti anayasada yazýlý olan bir ülkenin hangi aþýrý ucu ne diye bas bas baðýrýyor ki? Açýðý kapalýya , kapalýyý da açýða ters düþürmekten kazandýðýnýz nedir ?

Veya yýlbaþý kutlamanýn bir Hristiyan geleneði olduðu ve Müslümanlarýn katýlmasýnýn yanlýþ olduðunu savunanlar alýyor mikrofonu eline. Peki , neden kutlamayalým. Kimin hangi nedenle geleneði olduðundan bana ne ? Ne mutlu ki , bütün bir dünyaya böyle bir keyif vermiþler ve paylaþmaktan rahatsýz olmamýþlar. Hz. Ýsa ‘yý mý tanýmak istemiyorsunuz ? Size emredilmiþ bir peygamberi reddederek Müslümanlýða hizmet mi ediyorsunuz?

Miladi takvimi kabullenemeyip , illaki Hicri takvim diye direnmenizin sebebi de bu deðil mi? Evet , miladi takvim Gregoryan ve Julian kaynaklý tabii. Yoksa , güneþ yýlýný baz alýyor olmasý ile ilgili bir sorununuz zaten yok.

Bir yarýþma programýnýn toplum deðerleri ile çakýþýyor olmasý problem oldu hepinize. Her zaman doðru olaný gösterirsek , yanlýþý analiz etme yeteneðini nasýl kazanacaðýz ? Ýnsanoðlu , yanlýþý görerek de kazanabilir doðru olaný seçme bilincini.

Birisi döneri sahiplenmeden , hiç yokmuþ gibi davranýyoruz. Raký ‘ ya ev sahibi bulunmadan bizim ürettiðimiz olduðunu sanki saklýyoruz. Milli atletimiz , yasak bir iliþki yaþamadan gündeme gelemiyor. Ciddi bir baþarýya imza atmýþ bir teknik spor adamýmýz , ilgi alaný futbol deðil de basketbol diye takdire layýk görülmüyor. Derviþ ,Amerika ‘ dan geldi diye tepki topluyor. “Gidebilirim” dediðinde de “Sen kim oluyorsun” diye soranlara hesap vermek zorunda kalýyor.

Kaynaðý veya sebebi ne olursa olsun , biraz pozitif düþünmek neden bu kadar zor? Bir baþkasýna hak vermek , neden egomuzu zedeliyor ? Fikir deðiþtirmek , neden sadece çocuklarýn sahip olacaðý bir ayrýcalýk olsun ki. Bir baþkasýna saygý duymak , bizde ki neyi azaltýyor? Üstelik saygý göstermeden saygý beklemek yanlýþý da nereden çýktý? Önyargýlý olmayý neden toplumsal bir hastalýk haline getirdik ve bunun hiç farkýnda deðiliz ?

Bu kadar içine kapalý kaldýktan sonra , bir bayramýmýzý paylaþýyoruz diye herkesin bilmek zorunluluðunu yaratmamýz ; üstelik saygý çerçevesinde , duyurmak için elden geleni yapmak dururken , bir baþkasýna saldýrmak neden? Ýlk 23 Nisan’ da , “Gel , bak. Biz yýllardýr bütün dünya çocuklarýnýn bir araya geldiði bir bayramý kutluyoruz. Sende bize katýl , bizlerin neþesine ortak ol.” Demek yerine , adamý cahil ilan ediyoruz Ben bu iþi hiç anlayamýyorum.