Bazý güzel þeyler çabuk biter , bizler zamaný durdurmak istesek de bu bir hayalden öteye gitme þansýna zaten sahip deðildir... Her þey boþadýr , kulaðýmýza saniyenin o çýldýrtan sesi oturmuþtur bir kere , ister milyon tane yýlýmýz olsun isterse bir kaç dakikamýz.

Gelen tüm fýrsatlar heba edilmiþtir üzerinde hiç gerçekten düþünmeden ve geleceðe ümit baðlanmýþtýr , nedeni hiç bilinmeden.

Gidiþ yolunda etrafýmýzý seyretmeyiz , nasýlsa dönerken keyif alýrýz diye. Bineriz bir otobüse ve gözlerimizi kapatýr , yolun sonu gelsin bir an önce diye uykuya býrakýrýz kendimizi. Halbuki belki de daha önce hiç gitmediðimiz þehirlerdir geride kalan yolun üzerinde býraktýklarýmýz. Veya hiç görmediðimiz kuþlar vardýr yolun kenarýnda ki tarlalarda. Mevsimin elbisesini giymiþtir yollar üzerlerine , bazen rengarenk , bazen kahve tonlarýnda ve bazen de alabildiðine beyaz. Ama olsun , biz hep sonuna dikeriz gözümüzü , yol bir bitse..... diyerek.

Yanýmýzda ki koltuða gözümüzün ucuyla bakarýz , keþke orada kimse oturmasaydý da þöyle rahat rahat ayaklarýmýzý uzatsaydýk yakýnmasýyla. Yanýmýzda oturanýnda bize göz ucuyla bakarken böyle düþündüðünü bilmenin rahatsýzlýðý belli belirsiz geçer beynimizden. Dert etmeyiz , yolun sonuna çok yoktur nasýlsa. Yapayalnýz bir hayata sahip olmanýn ne demek olduðunu bilmediðimiz için , herkes yabancýdýr bize.

Aslýnda bir güvenin temeli çoktan atýlmýþtýr þoförle aramýzda ama onunda yüzüne bile bakmayýz. Kimdir bu adam hiç ilgilendirmez bizi . Halbuki tanýmadýðýmýz kimsenin arabasýna binmemeye þartlanmýþýzdýr çocukluðumuzdan beri. Bu büyük bir emanettir aslýnda , hem inandýðýmýz doðrularý ters çevirmiþ , hem de kalbimizi eline hapsetmiþizdir o þoförün ama umurumuzda deðildir. Parasýný ödediðimiz her þeyin bize yeterince güvence verdiðine inanmaktan midir bu , hiç bilinmez.

Birde yanlýþ yapma korkusu vardýr , planlarý ertelememek uðruna. Binmeden önce aracýn sefer sayýsý kontrol edilir , sonra bir kez muavine sorulur soru ve sonrada þoföre doðrulatýlýr. Garantide olmalýdýr yolun sonunun neresi olacaðý.

Gitmiþizdir , dönmekteyizdir hatta , ama bir kez bile gidisin tersini yapmadan. giderken bir kez bile ilgilenmediðimiz manzara bile tanýdýktýr sanki, tekrar vakit harcamaya gerek yoktur ki. Alýþkanlýklarýmýz vardýr bizlerin, prensiplerimiz vardýr. Yetiþmemiz gereken yerler ve bitirmemiz gereken iþler. Biraz daha vakit dileriz , bir gün otuz saat olsaydý deriz.

Hep kendimize , hayatýmýza bizim istediðimiz renkler girsin diye bekleriz . Mutluluðu tarif ederken , yeþili , pembeyi , sarýyý , turuncuyu sýralarýz da üzerimize siyah ve lacivert giymeyi adet ediniriz. Beyazý özel günlere saklarýz , nede olsa kirlenmek en çok beyaza yakýþtýrýlmýþtýr.

Hadi bugün hep birlikte , alýþkanlýk dediðimiz saplantýlardan uzaklaþalým ve gelen günleri birer birer kabullenelim. Yarýný beklemeden , yolun sonuna gelmeyi istemeden. Zamaný beklentisizce , geride býraktýðýmýz saniyeyi sadece nefes almak için harcamadan geçirelim. Þoföre sýcak bir gülümseme hediye etmekten mutlu olmayý öðrenelim. Ve bir kez daha düþünelim gerçekten en çabuk kirlenen renk midir beyaz yoksa dürüst olmak erdemine mi sahiptir ?