Aþk… Þiirlerde, þarkýlarda, sohbetlerde tanýmlamaya çalýþtýðýmýz benlik hali… Oysa sadece kendini tanýmlayabilen insan tanýmlayabilir aþký. O yüzden denmez mi “aþk anlatýlmaz, yaþanýr” diye. Týpký benliðimiz gibi; anlatmaya kalktýðýmýzda þaþýp kaldýðýmýz, ancak “olma haliyle” tanýmlayabildiðimiz...

Aþk insanýn “kendi olduðu” haldir; yaþamdaki pek çok rolümüzün aksine. Rollerimizi unutturur bize ve görevlerimizi; bu yüzdendir ki pek çok kisi; aþkýn insaný kendinden uzaklaþtýrdýðýný düþünür. Aþýk olana “aklý bir karýþ havada” demez miyiz?

Aþýksanýz; ilk hissettiðiniz; ayaklarýnýzýn yerden kesildiði deðil midir? En önemli iþ randevunuzu unutabilirsiniz; hatta ütüyü prizde, yemeði ocakta, kendinizi deniz kenarýnda bir bankta da unutabilirsiniz. Bütün bunlar size aþýk olduktan sonra artýk “eski siz” olmadýðýnýzý hatýrlatýr durur. Eski siz deðilsinizdir elbette..

Sahi siz kimsiniz söylesenize? Bir bankanýn genel müdürü? Çocuðunuzun annesi? Anne babanýzýn büyümeyen çocugu? Patronunuzun eli ayaðý? Öðrencilerinizin öðretmeni? Takýmýnýzýn en iyi koþucusu? Arkadaþlarýnýzýn dert ortaði??? Sahi kimsiniz siz? Bunlarýn hepsi mi?

Peki bu rollerinizin dýþýnda kimsiniz siz? Genel müdürü olduðunuz banka battýðýnda, iþsiz kaldýðýnýzda kimsiniz? Hala genel müdür mü? Anne ve babanýzý yitirdiðinizde kimin çocuðusunuz; yoksa artýk çocuk deðil misiniz? Öðretmenliði býrakýp sigortacýlýða baþladýðýnýzda; artýk bir öðretmen deðil; sigortacý mýsýnýz yoksa? Ýþinizden ayrýldýðýnýzda kimsiniz? Talihsiz bir sakatlýk geçirdiðinizde “ koþuculuðunuz” devam ediyor mu hala?

Söylesenize siz kimsiniz? Zamana ve koþullara göre deðiþmeyen bir kimliðiniz olmalý elbet; nerede o? Yoksa bir hiç misiniz? Hadi bir kaç saniyeliðine soyunun rollerinizi, hepsini hepsini, hiç bir þey kalmasýn üzerinizde. Hadi aynaya bakýn þimdi; sahiden , siz kimsiniz?

Hani gecenin en ýssýz anýnda tanrýya yakardýðýnýzda, hani bir arabanýn içinde ani bir kaza anýnda, hani sarhoþ olduðunuzda, hani büyük bir acýyý hissettiðiniz anlarda, hani bir film gözlerinizi yaþarttýðýnda, hani en umutsuz anýnýzda gözyaþlarýnýz yanaklarýnýzý yýkarken, hani bir fýkraya katýla katýla gülerken, hani mide aðrýsýndan kývranýrken, hani zor bir anýnýzda uzanan dost bir eli tutarken, hani bir çift göz gecelerinize ýþýk ýþýk düþerken, hani özlerken, hani seviþirken…

Bütün bunlarý yaþadýðýnýz siz ; sizin hayatta sahip olduðunuz kimliklerden nasýl da baðýmsýzdýr deðil mi? O an ‘sizsinizdir’ iþte. Þimdi yakaladiniz deðil mi sizi? Hayatta hiç bir kimliðinize, hiç bir rolünüze baðýmli olmayan haller. Sadece “siz” olduðunuz hani.

Haydi aþýk olduðunuz zamanlarý düþünün þimdi. Gözleriniz aþkýn çocuk gözlerinden bakarken, uzaklarý yakýn kýlan, imkansýzý imkanlý yapan, sizi gerçekteki siz yapan o anlarý. Sol tarafýnýzda bir yüreðin olduðunu ve ‘onu’ her düþündüðünüzde gürültüyle çarpan yüreðinizin sesine kulak verdiðiniz anlarý. Duyduðunuz her aþk þarkýsýnda; kendinizi, þarkýnýn sözlerinden anlamlar çýkarýp gülümserken yakaladýðýnýz anlarý. Dünyanýn gerçekten de yaþanýr olduðunu hissettiðiniz, güzellikleri daha çok farkeder olduðunuz anlarý. Ýþte o an kendinizi de daha çok sevdiðinizi anlamaz mýsýnýz birden bire? Nasýl sevmeyeceksiniz ki kendinizi; sizi en az sizin kadar seven biri vardýr artýk; sizin gözlerinizde bin ayrý anlam bulan, sizi özleyen, dinlediði bir þarký, okuduðu bir kitabýn satýrlarýnda birden bire aklýna düþtüðünüz… Bir bardak çayi yudumlarken; sizinle içmiþ olduðu çayý düþünüp sizi özleyen, sizi “sadece siz” olarak seven biri vardýr artýk ve siz sevilmeye deðersinizdir; çünkü seviyorsunuzdur. Sadece bu bile sizi sevilmeye deðer kýlar ve kendinizi sevmenize yeter; bunu bilirsiniz artýk.

Kendi iç sesinizle daha çok konuþur bulursunuz kendinizi, aþýkken. Oysa yaþamýn koþturmacasý, iþler, roller, görevler, kurallar, hýrslar arasinda nasýl da saðýr oluruz iç sesimize? Kendimizi unuturuz bütün bu koþuþturma içinde. Oysa roller
deðiþir, görevleri verenler de..kurallar bizden önce konulmuþtur zaten. Hiç biri, hiç biri tek baþýna veya hep beraber bizi ifade etmezken…aþk, bir tek aþk , tek baþýna, o yürek fýrtýnasý, o hiç bir kimlikte farklý yaþanmayan, o her yürekte ayný deli yangýný yakan aþk; tek baþýna yapar bunu. Sizi sizin avuçlarýnýza koyar bir anda: "Ýþte sen busun" der!

En çýplak, en yalýn, en kendi halinizle mi görmek istiyorsunuz kendinizi? O halde haydi; gidip sevdiginizin gözlerine bir kere daha bakýn. Ama bu kez daha bir dikkatle, ha?...