aklýmýn olmazlarýndan darmadaðýn ettim geceyi
kaçtýðým bir aþka izimi kaybettirdim sonunda
bulduðum an yitirdiðim sözcükler gibiyim
sesimden kaçýyorum ele veriyorum kendimi
serserinin biriyim
gecenin bir vakti yürüyüp gidiyorum içimden
yazýmýn her zaman aðlayan bir imi
yarým kalan bir gülüþü resmeder bir hali var yüzümün
önümde hep iki yol
birini yürüsem geç kalýþým birine
kýrgýným mýzýkçýnýn biriyim
hep ucu ucuna bir yetiþmeyim sevmeye

baþý boþ bir rüzgar gibi gelip geçiyorum nesneden
gizli bir özneyim adýmý çaðýrmýyor kimse
hep bir ayrýlýðý soyunup giyiniyorum
hep yarým kalýyor nota
ayný þarkýyý söyleyip ayný yerde detone olan biriyim
bezginim bu kez getirmeyebilirim sonunu

inceldiði yerden bir düðüm daha atabilirim
delinin biriyim asfaltýn ortasýna yatabilirim
bir dügüm daha atabilirim/ dönüp baktýðýmda
ipteki düðüm sayýsýdýr yaþamalar bilirim

oysa kendimi gücüm yok avutmaya artýk
anne bana daha iyi bir yalan bul
kendimi sýrtýmda taþýmaktan yoruldum
anahtarý kýrýlmýþ kapý gibiyim
kilitliyim üstelik kimsesizin biriyim
suya atýlmýþ buz parçasý gibiyim
vakitsiz bir yaðmurum
bir gün bir yerde apansýz dinebilirim

anne beni bu kez dogurma bi’ daha!

Nilay Aksu