Ulaþamadýðým her uzak
Beklediðim her durak sensin
Uzaklarda kaldým senden uzak
Býrakýldým öylece bir köþeye
kimse anlamaz beni
Bu þehrin soðuk kaldýrýmlarý anlar
Kimse bilmez yalnýzlýðýmý
Sende bilmezsin
Yine de sen düþünme
Ben aðlarým gecenin kucaðýnda
Yüreðimi de satarým yokluðuna
Sen yeterki nusaybin deme
kanarým...
Yüreðimin son duraðý.

Mavi'ye ýsmarladý seni gönlüm
Bekleme hakkým olsun diye yalnýzlar rýhtýmýnda
Sen yoksun
Ben beklemekten yorgun
Ve kar etmiyor beyhude yakarýþlarým.

Þimdi...
Yüreðimin bir ucunda
Kesik bir kol kadar yalnýzým
Rüzgarda pervasýzca savrulan bir sonbahar yapraðý gibiyim
Üþüyorum...
Durup manasýzca boþluða bakýyorum
Ümitsizce dalýp hayallere
Yüreðimi ýsýtan sýcak bakýþlarýn olsa diyorum
Buðulu gözlerle bana naksan
Ben öylece hayale dalsam
Ne çare sen yoksun
Ve yaþadýðým her an
Seni özlemeye itiyor beni
Aðýr geliyor yokluðun
Beklediðimsin,özlediðimsin,özlemimsin...