Bütün asaletiyle doðuyordu ay karanlýk gecenin içinde. Gökyüzünde inci dizisi yýldýzlar, beyaz saflýðý ýþýðýyla aydýnlandý. Karanlýk odamda, yüzün tam karþýmdaydý. Konuþmuyorduk hiç, onca karanlýðýn ortasýnda ýþýl ýþýl gözlerini görüyordum. Nefes almaktan bile korkarcasýna seyrediyorduk hayretle doðmakta olan güzeller güzeli ayý odanýn penceresinden. El ele oluþumuz bir þiirin ilk cümlesi kadar anlamlýydý o anda. Geride ne varsa bir yalana dönüþüyordu kurak sözcükler arasýnda.

Varlýðýna her saniye ettiðim þükürler ne denli içtense, ay da o kadar içindeydi gecenin iþte. Gün doðumlarýný izlediðimiz nice sabahýn aksine, gece doðumunu izliyorduk bu defa seninle. Neden olduðunu bilmiyordum seninle yaþanan ne varsa neden bu kadar güzel olduðunun… Saflýðýn, masumluðun, yaþanasýlarýn en güzeliydin sen benim için. Kar yaðmýþ dingin baþkent beyazlara boyalý sokaklarýyla karþýlýyordu yoldan geçenleri. Bütün kutsallýðýyla gece mavisi gökyüzü yüzümüzü okþuyordu.

Ýsteyip de yaþayamadýðým, içimde uhde kalan her þeyi bana yaþatandýn sen. Gitmeni hiç düþünmüyordum bile. Sonsuzluðun ismi sendin ve sen kalacaktýn herkes gitse bile benimle. Hayat boyu gideceðimiz her þehirde daha binlerce gece doðumu izleyecektik seninle. Herkesin uyuduðu geceyarýsý sendromlarýnda, ayýn soyunuþunu izleyecektik gökyüzünün bakirliðine inat. Odayý bembeyaz ýþýðýyla dolduruþunu seyredecektik hayranlýk dolu bakýþlarýmýzla. Birbirimizden ve geceden baþka ne varsa unutacaktýk dünyada. Benim gece doðumlarým, ay ýþýðým, gece yarýsý sendromlarým, her þeyim sendin. Korkuyordum gönlüne kurduðum köprünün üzerinden bu kadar fütursuz sürekli geçip durduðum için. Ama sana olan güvenim öylesi güçlüydü ki, gökyüzü mavisi bakirlikle bileþen aydýnlýk güven ýþýðýný yakmýþtým kalbimin penceresinden. Sen karanlýklarda kalma diye, sen elimi hiç býrakma diye…

Ve bütün asaletiyle doðdu ay karanlýk gecenin içinde. Gökyüzünde inci dizisi yýldýzlar, beyaz saflýðý ýþýðýyla aydýnlandý. Karanlýk odamda, yüzün tam karþýmdaydý. Konuþmuyorduk hiç, onca karanlýðýn ortasýnda ýþýl ýþýl gözlerini görüyordum. Ben seni seviyordum,gökyüzü de ayý… Ay gökyüzünü seviyordu, sen beni. Asildi gece, asildi gece doðumlarý. Sancý sancý kalplerimizde duyduðumuz yanlýþ aþklara bir isyandý ellerimizle duvarlara yaðlý boyayla yazýlar yazýþýmýz. Artýk BÝZ vardýk. Bütün yanlýþ yaþanmýþlara inat, doðruyu arayýþlarýmýz vardý. Ve bütün asaletiyle doðdu ay karanlýk gecenin içinde. Ýçimdeydi bütün berraklýðýyla artýk gece…