Kaç yýl önce olduðunu bile anýmsayamadýðým,
Uzun bir zaman yolculuðunun en son köþesindeydi,
Aþk denen duygu ateþinin yüreðime ilk düþtüðü vakitti,
Bir yaz haytalýðýnda süregiderken mavi gözlerindeki yolculuðum.
Aþk denilen kelimenin sözlüðe, anlamý yeni yazýlmak üzereydi.
Her aþk yüklenmiþ kýrmýzý gülü sana getirmek isterken.
Karþýna gelince, sadece al yanaklarýnýn sýcaklýðýnda gönlümü ýsýtabilmekti galiba aþk.
Hiç utanmadan dokunabildiðim pamuk ellerini,
Ve duyduðum tüm aþk þarkýlarýnda, þiirlerinde bir seni bir beni canlandýrýrken,
Ve tüm acýklý ayrýlýk þarkýlarýný, sanki en büyük korkularýmla yüzleþmiþçesine,
Dinlemekten çekinmekti galiba aþk.
Sonbahar gelmesin diye geceleri boðan uykusuzluklarda,
Hep seni aðlamaktý galiba aþk, hep seni sayýklamak, seni aramaktý.
Yaz bitmesin diye Allah'a haykýrýþlar,
Yaðan her yaðmurda,
Yavaþça tükenen umutlardý galiba aþk...
Yanýna gelmeden önce hasret yüklü bir ton sözü sýrtlanýp,
Ama seni görünce hepsini unutup, gözlerinde kaybolmaktý galiba aþk.
Tüm boþ bulmaca karelerini isminle doldurup,
O bulmacalarýn bir köþesine sýkýþmayý istemekti galiba.
Akþamlarý saklambaç oynamak yerine, çýplak ayakla,
Bir sahil kenarýnda seni düþünerek sana yürümekti belki de..
O herkesin tehlikeli dediði kuyuda boðulurken,
Seni düþünüp mutlu olabilmekti galiba aþk.
Sonbaharýn gelecek olmasý ihtimalini,
Korkudan düþünememekti belki de,
Süt mýsýrý tazeliðindeki sapsarý saçlarýna,
Bir daha hiç dokunamamak ihtimaline karþý,
En kral isyanlarla cephe almaktý belki de aþk.
Rüzgardan senin sýrtýna doðru esmesini istemek.
Seni az da olsa bana yakýnlaþtýrmasý için yalvarmaktý.
Hatta o güzel yüzünü aydýnlattýðý için güneþe,
Akþamlarý sahilde yürürken yolumuza mehtap tutan ay dedeye,
Teþekkür etmek, minettar olmaktý…
Çaresizce ayrýlýk sýrasýný beklerken bir mevsimin kanatlarýnda,
Kimsesiz köþelerde korkudan hýçkýra hýçkýra aðlamaktý galiba,
Sorugusuz sualsiz, sýðýnmak istemek bir baba þefkatine,
Biraz korku, biraz gariplik, biraz isyan kundaklamaktý galiba aþk.
Cesur cesur aþaðý bakmaktý gözlerinin uçurumunda,
Ve düþmekten deðil bakýþlarýndan uzak kalmaktan korkmaktý aþk.
Uykularýndan kýskanmaktý, rüyalarýna sýzmak için bahaneler aramaktý.
Ve kutlamak istemekti ellerini ilk tuttuðum günü,
Kýrk gün, kýrk gece…
Dudaklarýnýn sarhoþluðunda yok olmak istemekti bir aþk sözlüðünde,
Bir rüya nasýl bir ömre yayýlýr diye mucitçe düþünceler her eridiðinde,
Yavrusunu yitirmiþ bir kartal gibi, son sürat uçup,
Bir daða çakýlmayý istemekti galiba aþk.
Ve ayrýlýk günü gelip çattýðýnda,
Konuþmaya bile mecali olmadan,
Bir þehit edasýyla, ismini taþlara yazdýrmaktý aþk.
Kimsesiz bir sokak karanlýðý da olsa ayrýlýk,
Aðlamak ile gülmek arasýnda sýkýþmýþ bir vapur gibi
Bir o yana bir bu yana, savrulmaktý galiba aþk.
O an bir þimþek çaksa, dünya ortadan ikiye yarýlsa,
Ya bu ayrýlýk olmasa,
Ya da herkes ölse, dünya kararsa diye haykýrmaktý galiba aþk.
Arasýndan çok yýllar geçsede, þöyle bir düþünebilmek,
Unutamamak, yarý güler, yarý aðlar bir kalemle
Uðruna bir þiir yazmaya çalýþmaktý galiba aþk…