Bize en küçük bir iyiliði dokunan kiþiyi severiz ve baðrýmýza basarýz.Oysa Allah biz insanlara sayýsýz nimetler veriyor.Onu sevme hususunda niçin ihmâlkâr davranýyoruz.Gerçek mümin,bütün sevgilerin membaýnýn Allah sevgisi olduðunu bilir ve ona göre hareket eder.Bu Müslüman olmanýn en bariz gereði ve göstergesidir.Allah’ý bütün mahlûkattan daha çok sevmedikçe gerçek mümin olacaðýnýzý mý sanýyorsunuz?
     Kalplerin sürûra ermesi ancak Allah’a teveccühle mümkündür.Bütün gönüller,Allah’ý ister.Nefisler bu arzunun önüne engeller koyar.Allah sevgisiyle dünya muhabbeti ayný gönülde barýnamaz.Kiþi bunlardan birini tercih etmelidir.Akýllý insan, Allah sevgisini diðer sevgilere tercih edendir.Kalplerin Rabbine muhabbet duymasý ancak ibadetle mümkün olur.Çünkü kiþi sevdiðini hiçbir zaman aklýndan çýkarmaz.Ýbadetler,Rabbin,zihinde canlý tutulmasýna vesile olur.Yüce Rabbimiz Kur’an-ý Kerim’inde,inananlarla inanmayanlarýn sevgisini mukayese ederek þöyle diyor: “Ýnsanlardan kimi,Allah’tan baþka eþler tutar,Allah’ý sever gibi onlarý sever.Ýnananlar ise en çok Allah’ý severler.Zulmedenler,azabý gördükleri zaman bütün kuvvetin Allah’a ait olduðunu ve Allah’ýn azabýnýn çetin olduðunu anlayacaklarýný keþke bilselerdi!”(Bakara S.165.Ayet)
     Demek ki hakiki mümin,Allah’tan baþkasýna aþýrý sevgi duymaz.Sevilmeye lâyýk olan ancak Allah’týr.Diðer mahlûkat,Allah’ýn bir eseri olduðu için sevilir.Zira usta,eserinin herkes tarafýndan sevilip beðenilmesini ister.Biz insanlarýn en büyük dostu hiç þüphesiz ki Allah’týr.Kiþinin,dostuna muhabbet duymasýndan daha tabiî ne olabilir?
     Yüce Rabbimiz,müminleri imtihan etmek için onlara belâ ve musibet gönderir.Ýman sahipleri bu gibi sýkýntýlar karþýsýnda sabrederek ahiretteki derecesini ve makamýný yükseltir.Allah sevgisi kuru lâfla olmaz.Rabbini seven,onun emir ve yasaklarýna uyar.Bilindiði gibi Resulullah Aleyhisselâm,Allah’ýn en sevgili kuludur.Kâinatý onun yüzü suyu hürmetine yaratmýþtýr.Bu nedenle Resulullah’ý canýndan çok sevmedikçe Allah sevgisine vakýf olamayýz.Dil ile ikrar etmek, sevgi için kâfi bir ölçü deðildir.Gönüllerimiz O’nun sevgisiyle yanýp tutuþmalýdýr.
     Müminin Rabbine duyduðu muhabbet ne nimetle çoðalýr, ne de külfetle azalýr. Çünkü O karþýlýksýz sever. Sevgide menfaat aranmaz. Rabbimizin sevgisini iliklerimizde hissetmek istiyorsak kalbimizdeki dünyevî sevgilerin tamamýný atmalýyýz. Allah sevgisi kalplere zikirle nakþolur. Zira kiþi, sevdiðinin adýný dilinden düþürmez. Rüyalarýnda bile kendi adýný sayýklar durur. Ýçinde sevgi bunmayan kalp, taþ gibi hissizdir. Bunu büyük mutasavvýf Yunus Emre þöyle ifade eder:
     “Ýþidün iy yârenler ýþk bir güneþe benzer
     Iþký olmayan gönül misâl-i taþa benzer.”
     Sevgi ve menfaat bir arada bulunmaz.Yukarýdaki beytin þâiri olan Yunus Emre,diðer bir kýsým þiirlerinde,varlýða sevinmediðini,yokluða yerinmediðini;Allah’ýn aþkýyla avunduðunu dile getirmiþtir.Cennet ve cehenneme de iltifat etmemiþtir bunun gibi Allah dostlarý.Zira belli bir menfaat karþýlýðý zuhur eden sevgi,o menfaatin yok oluþuyla birlikte kaybolur.Kiþi,Rabbini seviyorsa ölümden korkmaz.Zira ölüm Allah’a kavuþmadýr.Sevgililerin en büyük gayesi vuslat deðil midir?Mevlâna gibi,ölüme “Þeb-i Arûs(Düðün Gecesi) diyebiliyorsanýz mübarek bir aþk üzeresiniz.Dünyanýn en bahtiyar insanýsýnýz.
     Resulullah’ýn dediði gibi: “Allah’ýn kullarýna olan þefkat ve merhameti,þefkatli bir annenin çocuðuna olan þefkat ve merhametinden daha üstündür.” Allah,biz mümin kullarýný böyle büyük bir aþkla ve þevkle seviyorken,biz ne diye gönlümüzü dünyevî mahbuplarla dolduruyoruz?Eðer kazançlý bir iþ yapmak istiyorsanýz,kalbinizin paslarýný manevî zýmparayla silerek,bu köþkü Allah sevgisiyle nurlandýrýn.Böylelikle her iki dünyanýzý da mamur etmiþ olusunuz.

e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com